Avec le temps, klinkt in mijn oor.
de noodzaak van opstaan zie ik vandaag niet.
Wende streelt mijn oor, opnieuw.
Vanacht was zij bij mij....op mijn tv...op DVD.
Mijn kamer slechts verlicht door 2 beeldschermen.
Mijn PC en mijn televisie.
De hele zaterdag mij bezondigd aan het kijken naar porno en het drinken van wijn.
Gehuld in mijn korte ochtendjas.
Die niet verder reikt dan mijn dijen.
Mijn naakte kale lichaam tintelend, wachtend op..........ja op wat.
Dronken en geil was ik weer, precies zoals ik het zelf wilde.
Dronken en verdrietig.
De plaatjes op mijn PC die voorbij glijden in een slideshow.
Om de paar tellen een nieuwe foto van naakte mannen en blote vrouwen.
Met, zonder, onder of boven op elkaar.
SEX...........open vrouwelijke vormen in hoog genots toestand.
Mannen in de aanslag met hun ferme wapens.
Dikke palen, bevredigende vrouwen.
Naakte lijven.....................
Als in een waas voorbij glijdend........weg in mijn gedachten.
Ik zie Wende, mooie Wende.
Ze zingt zo mooi en in het Frans.
Woorden die mijn lichaam raken, die mijn ziel betasten.
La mal de vivre...............Ik drentel door mijn huis.
Schommelend, zoekend naar ontspanning, naar spanning.
Betast mijn lijf en giet wijn uit over mijn borsten.
Kon ik alleen maar zelf mijn tepels zuigen of likken.
Ik kan er niet bij...................
Mijn lichaam zoekt.
Mijn geest zoekt.
En toch kom ik niet verder dan mezelf sexueel te geselen.
Ik wil komen, dat onderbuik gevoel, die ontlading.
Ik speel met mijn lijf.
Mijn handen als die van honderd anderen.
Als een hond zo geil, neuk ik mijn vloerkleed, berijd mijn bank.
Blote billen tegen het koude keukenraam.
Koude billen en een nat gierende hete kut.
Mijn speeltjes worden ingezet, terwijl mijn liefde Wende doorzingt,
tot mij komt en meespeelt in mijn fantasie.
Ik proef mijn sappen, en wil er in verdrinken.
Mijn zweet, mijn geur.
Ik wil klaarkomen en ik wil het ook niet.
Op de keukenvloer zit ik op het zeil.
De fles wijn (Halfvol)Rode) steek ik als een harde lover in mijn pulserende vagina.
Als bluswater giet ik het naar binnen.
Wijn stroomt door en langs mijn bilspleet op de grond.
Dan probeer ik de wijn uit mijn kut te spuiten...........
Verloren in mijn duistere kant laat ik mij gaan.
Een vies en smerig spelletje spelend met mezelf.
Vuisten wil ik me.
Grote er niet voor bedoelde dingen in mijn kont steken.
Hard en pijnlijk aan mijn tepels trekken.
Oh kon ik mezelf maar likken of mijn tepels zuigen.
Ik verzuip in mijn verdriet om niets.
Ik verzuip in mijn buien van wellust.
Ik verzuip in de drank.
En uiteindelijk kom ik, keer op keer..............
Uren hou ik dat vol.
Het geselen en geestelijk kwellen van lichaam en geest.
Als het uitbannen van het kwaad.
Als het aansteken van vuurwerk om de boze geesten te verdrijven.
Koude witte yoghurt giet ik over de keuken vloer.
Als een poes op handen en voeten, met mijn kont omhoog, lik ik het van de vloer.
Waarna ik mij er doorheen rol.
Als een gestoorde, een gek.
En het is zo................als ik mij verlies, verlies ik me ook echt.
Een slideshow van naakt draait voor mijn ogen.
Wende zingt.........God ze is zo mooi.
Dana, naakt besmeurt en gillend van geilheid.
Ik vinger me hard en kijk in de ogen van Wende op DVD.
Ze lacht..................
Ik kom.........ja, ik kom.
En nu, ik ben net terug gekeerd.
Opnieuw gered uit de handen van mijn Duivel.
Het heet ontwaken.
Maar vandaag blijf ik nog een beetje dood.
Om morgen een nieuw leven te beginnen.
(en de keukenvloer ziet er niet uit)
Ik sta voor haar....
Ze kijkt me haast verveeld aan.
Ze zakt voorover op de rugleuning van haar stoel.....
"Ja?, wat is er?".
Ze klinkt nors, ongeïnteresseerd.
Niet zoals ik me haar in mijn dromen voorstel.
Ik stik, sla dicht.
Kijk haar vragend aan.
Een traan biggelt over mijn wang.
Ze kijkt nog steeds naar mij.
Maar nu anders.....
Haast streng.
Ze zegt niets, maar in mijn hoofd, in mijn fantasie commandeert ze mij.
"Kleed je uit!".
Langzaam trek ik mijn kleren voor haar uit.
Beschaamd en kwetsbaar voel ik mij.
Haar toon veranderd...."je bent mooi".
Ik lach door mijn tranen heen.
Nog steeds zit ze daar voor me....op die stoel.
Haar benen gespreid.
"Kom bij me".
Ik loop op haar toe...ik ruik haar...zo lekker...
Sta nu voor haar.
Ze kijkt op.
Haar gezicht drukt zacht op mijn buik.
Ik voel haar lippen....haar tong.
Ze drukt haar tong in mijn navel, en kust hem.
Mijn lijf ontvlamt.
Mijn handen grijpen haar hoofd.
Trek haar omhoog uit haar stoel.
Zie de wanhoop in haar ogen...
Die schrik op haar gelaat.
Als ik verander van dat schuchtere meisje in die Duivelse vrouw.
Mijn kus is dodelijk voor haar.
Als ik haar nu neem is ze voor altijd van mij......
Maar ze is dan niet meer haarzelf.
Ik ben verandert in een monster.
Ik laat haar hoofd los.
Ze valt terug op haar stoel.
Ze is bang van mij, bang van wat ik ben geworden.
En ik heb haar alleen maar lief.
Naakte lijven.....................
Als in een waas voorbij glijdend........weg in mijn gedachten.
Ik zie Wende, mooie Wende.
Vanacht was zij bij mij....op mijn tv...op DVD.
Mijn bloed verkilde bij het zien van Wende.
Haal ik nu echt alles door elkaar??
Zag ik daar nu niet Wende, maar jouw lieve gezicht?
Zag ik Theron?
Ik voelde jou!
Pinkte een traan weg om.....
Om de schok.
De schrok dat ik jou zie in alles wat ik mooi of verleidelijk vindt.
Haal ik nu alles door elkaar of....
Of lijken jullie op elkaar.....?
Charlize.....Wende......
Verlang ik werkelijk zo erg naar jou terug?
Jij.... my (het zegt het al) endless love....
Laat me huilen om wat we hadden.
Versterkt door dit lied.
Alsof ik je voor me zie.......
Heb jij dat ook?
Dat er altijd wel 1 speciaal iemand is, die regelmatig als een popup in je gedachten opduikt.
Zij is die 1ne.........een oude liefde....ik kan haar maar niet vergeten.
En misschien zij mij ook wel niet.
Zal het wel nooit te weten komen.
Heb haar al ruim 10 jaar niet gezien.
Hoe is het mijn lief?
En iedere keer dat ik Theron zie, krijg ik de rillingen.
Omdat ze er zo verdomt veel op leek/lijkt.
En opeens was ze daar weer....vannacht, toen ik me heerlijk liet nat regenen.
(weet je nog.........)
......................
Je spookt door mijn kop.
Nu ik je verwerk in en op mijn site.
Spook je door mijn kop.
Kan je haast weer helder voor de geest halen.
Je stem horen.
Je geur, je lach....
De tijd heelt alle wonden.
Maar deze is diep.
-The first cut is the deepest-
Maar je was niet de eerste, en ook niet de laatste...
Maar misschien wel mijn liefste lief.....
Je hebt het licht gedoofd
Je hebt mijn vuur gejat
Nee, ik heb het laten stelen
Ik wil schreeuwen van liefde
Je hebt mijn vuur gejat
Nee ik heb het laten stelen
Ik wil schreeuwen van liefde
Hoe handen en stad kunnen verlichten
Eenmaal in elkaar gehaakt
Maar hun tranen zijn van een oude vrouw die huilt om haar dooie grisanten
Om mijn lijf hangt een veel te grote jurk
Van zwaar fluweel een riem snoert mijn taille bij elkaar
In mijn rug een stalen stang zo sta ik rechtop en opgezet
Een prinses in het museum
Glas ervoor, een bordje 1978
En niet aanraken
In deze rotstad draaien we kringen
Om dezelfde as zo komen we bij elkaar
Een donkere kraaiendans
Alsof er niets aan de hand is
In het geniep graaien we het zilver uit de monden
Vreemd het lijkt vredelicht
Met alle diamanten in de snavel gaan we terug naar huis
Uiteindelijk blijft iedereen ontvleugeld achter
En ik zeg, dat alles, dat heb jij gedaan
Alsof jij een kracht bezit die ik maar niet kan weerstaan
Je zou kunnen zeggen dat is ware liefde,
Maar dat is het niet
Ik zeg dat alles dat heb jij gedaan
Alsof jij een kracht bezit die ik maar niet kan weerstaan,
Je zou kunnen zeggen dat is ware liefde
Maar dat is het
Dat weet ik wel je komt te vroeg, helaas
Quend time pran danses sabre
En ik zeg je dit
Het museum is gesloten
Het glas is gebroken het vuur is gedoken
De kraai is gevlogen,
Weg hoog en ver
Totdat het zilver weer is terug gevonden
Totdat het vuur kwam tot de plek waar het behoort.
Totdat de diep in de nacht
De mensen slaapdronken
De lichten van de stad plotseling aan zien gaan
Of ze een keer met me uit zou willen, vraag ik me al een paar dagen af. Ze weet het zelf nog niet,
maar misschien wil ze dat wel. Ik weet namelijk wat dingen om samen te doen. Eerst moeten we samen uit eten.
Ergens in een eetcafeetje in de Amsterdamse Pijp waar niemand haar zal herkennen. Wat zou ze willen eten? Waar houdt ze van? Wat vindt ze vies? Ik hou niet van spruitjes. Ik denk dat zij ook niet van spruitjes houdt.
Laten we geen spruitjes eten. En niks met knoflook. Later, als de koffie op is en de uitbater ons naar buiten dirigeert en als we pijn hebben van de harde houten stoelen gaan we dansen. Ik hou niet van dansen dus misschien houdt zij ook wel niet van dansen. Maar als ze wel van dansen houdt wil ik het wel eens proberen.
Hoe lang zou ze eigenlijk zijn? Op mijn televisiescherm ziet ze er best lang uit. Misschien moet ik haar vooraf even bellen en vragen of ze geen hoge hakken aan wil trekken. Anders zie ik er zo klein uit, dan zullen de mensen naar ons wijzen en lachen en grinniken om die kleine man met die prachtige lange vrouw. We dansen en we dansen en het hele café zal naar ons kijken en als we uit gedanst zijn kunnen we het hebben over hoeveel kinderen ze eigenlijk wil hebben. Maar misschien ook wel niet en loop ik te hard van stapel, dat doe ik soms: te hard van stapel lopen. Straks schrik ik haar nog af, mijn muze. Ik zal haar thuisbrengen. Niet met een taxi, nee, arm in arm zullen we langs de grachten zwalken tot ze thuis is. We zullen praten en ik zal het met haar hebben over haar nieuwe DVD, Au Suivant. Als we even rusten op het bankje langs de gracht zal ik me wel weer afvragen wat ik ook al weer wilde weten. Wat de vragen waren die ik haar wilde stellen. Wil je nog een keer met me uit? Zullen we samen op skivakantie gaan? Want ik weet immers hoe haar dagen er uit zien, ik zag haar DVD al drieënzeventig keer. Ik heb haar zien lopen, door de gangen van Carré. Ik heb haar zien inzingen, in de kelder
van het Concertgebouw. Ik heb haar zien giechelen toen ze DJ Tiesto zag staan. Ik weet hoe ze loopt, hoe ze lacht, hoe zenuwachtig ze kan zijn voor een optreden. Wat haar zenuwtrekjes zijn. En dankzij haar weet ik nu wat al die Franse chansonniers eigenlijk zongen. Want de ondertiteling op haar nieuwe cd, dat is echt een uitvinding. Maar wat nou als ze in levende lijve net zo intens is als op het podium? Wat dan? Ik kan zo stil zijn, zo intens stil. Misschien, als ze niet wil lopen, neem ik haar mee naar Schiphol. Dat is haar lievelingsplek, weet ik nu.
Het toeval wil dat dat ook mijn lievelingsplek is. De belofte van weggaan en thuiskomen, dat zal het zijn.
Laten we het daar anders over hebben. Want misschien houdt ze gewoon van al die lampjes? Ik wil weten hoe ze ruikt. Ik wil weten hoe ze is. Maar misschien moet ik nog maar een keer naar de DVD kijken.
Misschien moet ik nog maar een keer naar de prachtige cd luisteren. Want ik ben al tweeëndertig.
Ik heb een buikje.
Daar houdt ze vast niet van.
nog een liefhebber
27-09-07
[Zo blijf ik liggen tot het donker wordt. Tot het herfst wordt. Tot het begint te sneeuwen en te vriezen.
Mijn hele leven lang wil ik zó blijven liggen...]
Uit: jour de paille.
Jij met je hoofd op mijn schoot.
Moe en de oppas en ik mocht mee.
Als ik me maar gedroeg.
Moe van het leren, moe van het werken.
Mijn barkeepster.
Mijn liefde.
Je draaide Grace Jones omdat je dat zo apart en mooi vond.
Vond ik ook....apart en mooi.
En even dat moment dat je je helemaal veilig en goed bij me voelde.
Dat ik uit je ademhaling kon opmaken dat je sliep.
Ik durfde niet meer te bewegen, bang dat je wakker zou worden...
En dat het over was....weg.
Momenten om nooit meer te vergeten.
En ik romantiseer dat jij misschien wel het zelfde voelde/dacht op dat moment, als dat fragment uit jour de paille.