Dearest, I feel certain I am going mad again. I feel we can't go through another of these terrible times again and I shan't recover this time. I begin to hear voices and can't concentrate.

So I'm doing what seems to be the best thing to do.

Hoor je iets?...zie je flarden van schaduwen van bewegingen van gevaar voor ontdekking.

Een massa moordenaar een potloodventer een rukkende puber achter het zwart van deze nacht.

Ik dien mijn geschonden lijf en dien mijn verdorven gedachten.

Ik verdien het om hier bloot te zitten

Ergens in het donkerste der donkerste van het donkerste bos.

Het zacht ruisen dat altijd aanwezig is.

 

Ik ben drek in de aardse modder, kronkel wijf zonder tieten, kronkel stijf je billen tegen elkaar

terwijl je pis je kut verlaat in golvende striemen.

 

Kokende urine die zich omhoog een weg baant.

Ik ruik me, ik stink..ik stinkdier vol lust en nevel.

Draai en draai en grabbel tussen die vette dijen van je.

Knijp opnieuw je billen bij elkaar voor een naderende explosie van oer-gevoelens ontladen in

een gier en een brul van orgasme.

Neuk iedereen terwijl je ogen dicht zijn, nog donkerder dan ik reeds beschreef.

Neuk de grond en voel hoe je pis de aarde zacht en vloeibaar lijkt te maken.

Sop geluid en striemen van onwillige takken die je geselen en kastijden.

Straf je lijf en kom opnieuw tot de conclusie dat dit, dit het is.

Niets meer, niets minder.

Ik vind het genoeg.

Nog even spuit ik mijn laatste pis het bos in.

Vingers die ik aflik en genadeloos in mijn ster duw.

Twee priemende vingers die mijn poepertje open sperren.

Druk je reet de lucht in, maak ruimte voor meer.

Totdat het zeer doet, totdat de geiligheid je uit de ogen loopt.

Ik liep en zag de koeien in de verte, de ganzen in overvloed neer gestreken in een oh zo groen weiland.

Een vrouw met haar hond, een man die zijn hengel uitwierp.

En aan de waterkant een oude gerimpelde vent in zijn blote reet.

Zijn verschrompelde zak en slappe lul deden me weer beseffen dat Looks er niet toe doen.

Gaat naakt om naakt te zijn.

Even keek hij me aan, keurde mij geen verdere blik waardig en draaide zijn gebruinde kont weer van me af.

Een mega kriebel schoot in mijn spleet

Een boer op zijn fiets groette me toen ik net mijn vinger van onder door mijn kruis haalde.

Ik schrok meer dan hij.

Hij fietste mooi verder en groette de naakte man ook heel vriendelijk.

En de vrouw passeerde me met haar hond.

Het was echt zo'n *Who gives a Fuck day.

Langzaam liep ik terug naar die blote vent en zakte iets de waterkant af.

De zeewind was heerlijk warm en voelde zacht aan.

Langzaam begon ik mijn knopen van mijn jurk van onder af aan los te knopen.

Tot dik boven mijn middel waarna ik stoer mijn handen in mijn zij zette.

Mijn jurk sloeg open en de wind speelde er mee.

De blote vent sloeg mij gade en trok even een paar keer goedkeurend aan zijn lul.

Ik wreef even uitdagend langs mijn liezen.

Later ben ik bij een slootkant in het gras gaan liggen.

En heb met mezelf gespeeld.........ogen dicht en ruiken...... en mensen die je gewoon voorbij lopen.

 

Echt zo'n *Who gives a fuck day.

Mijn Dijkgatsbos.

Daar waar ik wandel en hardloop.

Daar waar ik mijn broekje uit trek.

En daar waar ik me waan in mijn element.

Hoe vaak ben ik daar al niet klaar gekomen, zacht grommend of gillend hard.

Hoeveel voetstappen heb ik daar al achter gelaten?

En hoeveel meters heb ik daar naakt afgelegd?

Hoe vaak heb ik niet moeten wegduiken, verschuilend, verstoppend voor voorbijgangers.

Hoe vaak heb ik daar zelf naakte mensen gezien?

En hoeveel striemen en schaafwonden en prikken heb ik daar wel niet opgelopen?

De muggenbulten zijn niet meer te tellen.

Hoeveel liters zweet en urine heb ik daar verloren?

Hoeveel heb ik daar gevonden ...

In ieder geval genoeg om er naar terug te gaan, op zoek naar meer.

Zittend op een parkbankje kijk ik tegen de laag staande zon in.

Mijn zonnebril verschuild mijn gezicht.

Een donkere lange mantel bedekt mijn naakte lijf.

Daar zit ik, midden in het park en voel de bladeren langs mijn enkels waaien.

Mijn handen zitten diep in mijn zakken gestoken en ze drukken zich tussen mijn benen.

Af en toe spreid ik mijn knieën uit elkaar zodat ik mijn lipjes van elkaar voel komen.

En er een speels briesje onder mij jas door kruipt.

En dan plots sla ik mijn handen opzij met mijn handen nog in mijn jaszakken, waardoor ik mijn lijf 

even snel bloot geef aan die laagstaande zon.

Iets gloeit in mij, het zonnetje kietelt op mijn stekelkopje en een warm gevoel overlaad me.

Zo zitten de oudjes uit de buurt ook vaak op deze bankjes.

Het is als het opladen van je batterij die er voor moet zorgen dat je de dag weer een beetje doorkomt.

Na tijdje komt er een oud vrouwtje naast me zitten.

Ze haalt uit haar tas een plastic zakje met brood.

En dat doet ze niet voor het eerst, in een ware run rennen de eendjes het grasveld op.

Oorverdovend hun aankomst meldend.

Ze staat op en kijk me aan…..“kijk maar uit dat je niet ziek wordt kind”.

En ze wandelt rustig verder.

Ik schaam me kapot maar moet ook vreselijk lachen in mezelf.

Een metersbrede glimlach heeft ze op mijn gezicht getoverd.

Ik sta op en open mijn jas opnieuw.

Een verdwaalde eend kijkt me schuin aan.

Met de zon als zachte hand die zijn palm drukt op mijn borst.

Even ben ik opgeladen door moeder natuur.

Nog steeds in die waas, in the Zone. Verder willen dan nooit te voren.

Wat maakt het uit, over een paar maanden ben ik toch weg van hier.

Weg uit dit prutterige, natte, vlakke land. Geen uitzicht over het IJsselmeer meer.

En terwijl ik uitkijk naar de lichten van de stad waaien mijn ogen vol met tranen.

Hier heb ik het beleeft.

Hier ben ik zo vaak naar de kloten gegaan.

Hier heb ik gejankt en gelachen, geleefd en ben er dood gegaan.

Hier zijn mijn sporen, mijn overreden sporen door rupswielen van stalen graafmachines.

Hier ligt mijn leven, mijn verleden, maar niet mijn toekomst.

Alles is hier omgekapt, platgewalst, vernietigd, net als mijn leven zelf.

Tijd om het de rug toe te keren in plaats van er in te lopen.

Geen nat pak meer in het koele water des doods.

En plots bemerk ik dat ik alweer tot mijn knieën in het water sta.

En hoe makkelijk ik door mijn knieën zak om mijn kutje nat te krijgen.

Ik zou het niet moeten opschrijven dit.

Maar wat kan het me schelen?

Heel langzaam laat ik me op mijn rug drijven.

In volle bepakking.

Zinken doe ik even niet, ik kijk omhoog en zie wat sterren aan een heldere hemel.

Maar door mijn kleren wordt ik topzwaar en voel hoe de zee mij naar beneden trekt.

Ik houd mijn rug recht en voel het koude bleke water over mijn gezicht gaan.

Even dompel ik totaal onder, maar een simpele beweging zet me terug op mijn voeten.

Even voelde mijn leven weer zinloos.

Totdat ik me bedacht dat alles nu geoorloofd was, omdat ik toch opnieuw zou beginnen....

Een raar en opwekkend gevoel. Een soort van -klein geestelijk orgasme-.

De overwinning was mijn, nadat na veel wikken en ontspannen de grote..echt giga dick mijn kont in schoof.

Pijn die ik niet eerder had en die me op de een of andere manier ook goed deed.

Alsof ik uitscheurde van onder, kneep ik mijn billen hard tegen elkaar en voelde de pijn scheuten in mijn aars.

Het regende zacht en ik zat op een kleed in mijn tuin.

Ik tikte wat eitjes stuk en liet dit over mijn schouders naar beneden lopen.

Duwde een eitje in mijn string en gaf er een klap op.

Een onbeschrijfelijk gevoel.

Eigeel dat uit je stringetje loopt en heerlijk geil glad aan voelt.

Uiteindelijk vond mijn giga cock zijn weg weer in mijn door latex handschoenen opgerekt kontgat.

Weer die pijn .... weer dat besef dat het toch wel zeer erotische was.

En het idee dat je dan moet poepen.

Ongemerkt gaf ik tegendruk, waardoor Mr big er spontaan uit plofte.

Gevolgd door een lading stront.

Ik was te geil om de boel verder op te houden.

En zo vond ik mezelf schijtend in mijn achtertuin.

Mijn mond viel open van verbazing, omdat het zo'n intens heftig gevoel was.

En begrijp me goed.

Ik spuit van alles en nog wat op en over mijn lijf, ik pis mezelf helemaal onder, behalve mijn gezicht.

Maar poepseks komt niet in mijn woordenboek voor....

Kwam niet in mijn woordenboek voor.

Ik pakte het gevaarte op en drukte hem terug in mijn kont.

Meteen wijkte mijn sluitspier zich en maakte de weg opnieuw vrij.

Pijn..pijn......en een geestelijk orgasme overdonderde mijn kop.

Mijn buik begon heftig te verkrampen en mijn benen begonnen te trillen.

Laat het gaan verzuchtte ik.

Laat het gaan.....

En niet veel later kwam ik haast krijsend klaar terwijl Mr. Big nog net iets verder naar binnen werd gedrukt.

Geil en pijn, vermengd met pis en stront.

How low can you go!

Gierend als aangeschoten wild zakte ik door mijn benen en viel op mijn zij.

De kunstlul spatte opnieuw naar buiten.

De regen ging over in een lichte miezer.

Naschokken en koude rillingen bestookte mijn lichaam.

Ik zie er uit als zo'n jailbird bitch.

Een kankerpatiënt, een butch eerste klas.

Mijn kut is flink behaard, wat lang geleden is.

En mijn mond doet zeer door het lachwekkende kunstgebitje wat er in zit.

Mijn ogen tranen weer als een wilde.

Katteogen lenzen en vampierstanden.

Een topje zonder inhoud en een harige kut met in mijn reet mijn paardeplug.

En een hak om U tegen te zeggen.

Mijn pruiken draag ik niet meer.

Omdat ik dat niet meer wil, ik wil kaal of stekels.

Mijn kop is grauw en mijn mondhoeken hangen.

Ik lach en huil van binnen.

God meid, wat ben je weer ziek vandaag fluister ik mezelf toe.

Ik maak van mijn handen schelpen en druk deze tegen mijn borstkast.

Ik draai mijn kont en zie hoe de staart in rondjes begint te draaien.

Ik geil op mijn behaarde kut, ik denk dat ik het gewoon heerlijk laat groeien.

Een volle bos.

Doorlopend tot aan mijn kontgat.

Ik wil weerzinwekkend zijn, omdat ik weerzinwekkend ben.

En toch staat het geil!

Die platte top, die superkiller heels waardoor mijn goddelijke kuiten nog beter uitkomen.

Die staart uit mijn reet.

Die kale kop met die enge gele ogen.

En die puntjes plastic in mijn mond.

Even denk ik er aan om een tube ketchup in mijn gezicht te spuiten..........

 

Gelukkig ben ik zo gek nog niet.

Of moet ik zeggen, gelukkig ben ik niet zo gek.......HaHaaaaaaaaa

Wie loopt er om drie uur vannacht nog op dit paadje?

Ik hoop echt dat er ook iemand zal langslopen, iemand die misschien even wild-plast.

Precies tegen de struikjes waaronder / achter ik mij verschuil.

Dat ik ze hoor, zacht hijgend, een buurvrouw in haar ochtendjas, nog even die kut-hond uitlatend.

Die weer niet gescoorde jongen uit de kroeg, die zich op weg naar huis nog even aftrekt.

Dat meisje dat zo geil is van haar mooie uitgaansavond en een stil plekje zoekt om zichzelf te verwennen.

En zeg niet dat dat niet zou kunnen.

Want wees eerlijk, ... zou je mij verwachten daar in de bosjes?

No Fucking way ...... zeg niet dat het niet kan.

Desnoods fantaseer ik ze erbij terwijl ik mijn ass weer eens flink te grazen neem.

Lekker liggen rossen in de bossen....HaHa

Hoe meer gevaar hoe groter de kick.

En misschien steek ik er nog wel een joint bij op.

Verrek cruel world, fuck this city.

Het is mijn city...mijn Sin City.

Half naakt kruip ik onder takken door, hoor hoe ik kraak, hoor hoe ik de stilte verbreek.

Zie hoe mijn adem uit maat mijn mond verlaat.

De dauw is koud en geeft me kippenvel over mijn hele lijf.

Uiteindelijk vind ik mijn plek, een pracht plek midden in de nieuwbouw.

Omringd door huizen en tuinen en auto's.

Omringd door doorsnee leven niet wetende dat ik, ik zei de gek, mezelf WAM voel.

Koud...oh mijn god wat is het koud.

Als ik tepels had gehad dan....................................

Ik hoor het slaan van kleve aarde tegen mijn bovenlijf.

Als straf voor die gedachten van wat ooit was.

 

Smerig vies kreng bitch ik mezelf toe.

Kijk nou hoe vies je bent...kijk nou eens hoe goor je eruit ziet.

Voel hoe de prut je kontgat en kut in drukt.

Wrijf het uit, smeer alles over dat gehavende lijf van je....smeer het weg, smeer al je angsten weg.

En geniet simpel van wat je NU voelt...NU...NU....VOEL....VOEL HET.

Laat de kou je overmannen en voel direct hoe je blaas daarop reageert.

Laat lopen het zooitje, laat het lopen als alles wat ziek en slecht is.

Pis het eruit....al dat gif, al dat verdriet, al je venijn, al je weet ik wat.

VOEL TRUT......VOEL DAT JE LEEFT.

Geeft niet hoe, maar VOEL HET GODVERDOMME!

En lach maar door je tranen heen, en denk maar dat je gek, stapel krankjorum bent.

SO WHAT!

Lik je pis vermengd met prut van je vingers en jank als een geslagen teef.

Voel hoe je hart uit je kast wil beuken en voel hoe koud en warm je het hebt.

 

En luister...............luister naar de stilte van de nacht.

En luister door je snikken heen....naar jezelf.

Forgive me, for I have sinned. The very nature of my mind is as forbidden as the things that I do behind closed doors, perhaps worse. My imagination is more unrighteous than I ever get to express with my hands.  

The things that I see, the things that I want to do, are most despicable things.

Forgive me, because I can not stop. 

Nachten lang heb ik daar gezeten.

Uitkijkend over het IJsselmeer.

Dan kroop ik onder *het Houten Hoofd.

Tussen de draag balken van de aanleg steiger.

De nacht mooi donker en boven mij het geroezemoes van de mensen.

Niemand heeft dat ooit geweten.

Dat ik daar hele nachten verbleef.

In de ban van het water...overdenkend.

Half dronken..verdrietig of blij...overdenkend.

Daar waar menige traan zich vermengt heeft met het IJsselmeer.

Hoe vaak was ik toen al niet uitgevaren.

Zoals de scheepsjongens.

Ik draai een rondje om mijn as en aanschouw het wezen in het glas.

Lekker kontje, goed gevormde benen.

Om even later met high heels aan nog een rondje te draaien.

Stevige kuiten overgaand in stevige bovenbenen.

In vorm te houden door te hardlopen en de sportschool.

Het licht van het keukenblok schijnt een vreemd en dromerig licht in de reflectie van het raam.

Daar, in die reflectie van mijn keukenraam zie ik een vreemde.

Een heel ander iemand dan dat ik me voel.

Uit de kast trek ik nog een stel schoenen en laarzen.

Om ze te passen en om mezelf te zien in dat mooie dromerige schijnsel.

Plots knipt de buitenlamp aan en een klap van de brievenbus meld het laatste nieuws.

Als ik de krant opraap beschijnt de buitenlamp mij door het gefigureerde glas.

Wat zouden ze nu van mij kunnen zien zo vanaf de buitenkant?

Even draai ik rondjes en wulps streel ik mezelf totdat het licht weer uit knipt.

Zonder aarzelen pak ik de huissleutel en draai de voordeur van het slot.

Trek hem voorzichtig open en steek mijn hoofd buiten de deur.

KNIP zegt het licht weer, en zet me te kijk.

De straat is leeg en mijn auto staat aan de overkant.

Ik zoek aan mijn sleutelbos de autosleutel en voel hoe mijn hart op hol slaat.

In een klap slaat de roes toe.

Ik weet dat het gaat gebeuren en ik weet het niet tegen te houden.

Achter me trek ik de deur op het slot.

Het lijkt als geen weg terug.

Meteen raast het in mijn hoofd.

Meteen voel ik hoe slierten opwinding zich vast klampen in mijn dot met schaamhaar.

Daar sta ik dan.............eindelijk kan je wel zeggen.

Eindelijk voor de voordeur, voor de poorten van mijn eigen hel.

Mijn auto lijkt mijlen ver te staan.

En mijn voortuin lijkt meters diep.

En god wat is het koud en vochtig en kippenvel weer.

Zijn het tien tellen die ik wacht voordat...

Of lijkt het voor eeuwig dat ik sta vastgenageld voor mijn voordeur.

KUT...KUT KUT..Trut....ga uit het licht GEK!

Bek ik mezelf toe.

Lopen is het niet, ik stiefel naar mijn auto toe.

Onbeholpen trek ik mijn shirt naar beneden, maar het ding is hopeloos te kort.

En dan zie ik mezelf weer in het schijnsel van de lantarenpaal die mij reflecteert in het

zij-raampje van mijn voertuig.

Geil!..stroomt het door mijn hoofd....Echt Geil!

Een klik en een piep volgen.

Maar ik blijf staan........nog heel even.......nog.......

Om dan snel de auto in te stappen.

Weer licht.

Geweldig lekker, leuk, geil, maar ik moet ook weer terug.

Uit de auto in het licht de voordeur opendraaiend.........

Die gedachten laten mijn vingers diep in mijn spleetje glijden.

En met drie vingers in mijn boshut, wip ik heftig op en neer.

Ik voel hoe de auto zwak mee deint.

En zie hoe snel mijn raampjes beslaan.

En net als ik kom start er verderop in de straat een auto.

Lichten beschijnen de straat als een zon overgoten dag.

Stil blijf ik zitten en voel hoe mijn geiligheid via mijn billen de autostoel bevuild.

Langzaam rijd de auto langs me weg en het donker van deze herfstochtend krijgt weer de overhand.

Wanhopig wrijf ik de beslagen raampjes schoon, die door mijn versnelde adem bijna direct weer beslaan.

Jezus wat erg dit.

Ik voel me opgesloten in mijn eigen auto.

Zo allejezus ver van mijn huis...van mijn warme bed...

Maar iedere minuut dat ik langer blijf zitten in mijn voertuig, voelt als een grotere pakkans.

Met een zwaai gooi ik mijn portier open.

BAM licht!

deur dicht....shit...niet goed dicht...nog een keer.

Kijken..kijken...REN!

BAM licht voordeurlamp....(kutding)

Trillend vind ik uiteindelijk het sleutelgat.

 

Even later sta ik voor mijn keukenraam en kijk de tuin in.

In mijn handen een grote kop hete thee.

Koekje erbij? grap ik tegen mezelf.

Staat me goed zo'n maatpak.

Echt het heertje zeg maar.

Ik rits mijn gulp open en duw de achterkant van mijn realistisch speeltje naar binnen.

Hij blijft wat slapjes hangen zo in mijn gulp.

Wat een nep gezicht.

Mijn kunst piemel van 30 cm is veel te wit.

Ik kan er wel lekker aan zitten en heen en weer wiebelen.

Toch wel raar om te zien.

Ik dim de lichten en in de schemer bekijk ik mezelf met het aanhangsel uit mijn broek nog een keer.

Veel beter, als je niet beter weet dan....

Mijn hoofd verzint alweer allerlei scripts en samenlopen van omstandigheden die uitmonden in pure porno

en meesterlijke uitspattingen in de liesstreek en in mijn hersenpan.

In de achtertuin heb ik inmiddels tientallen kaarsen aan gestoken voorzien van een glaasje tegen de wind.

Het wakkert schaduwen en lichtbundeltjes door de hele tuin.

Mijn boeddha kijk me vanuit het donkerste hoekje aan verlicht door de kaars in zijn schoot.

De laatste blaadjes wapperen dapper maar doods gekleurd aan de overstekende boomtakken in mijn tuin.

En de boom die haar kruin net voor de lantarenpaal steekt zet mijn tuin in een storm van licht en donker.

De ligstoel ligt voor de vijver en langzaam leg ik mezelf erop neer.

Als ik mijn colbertje losknoop staat mijn pik reeds recht omhoog.

Versterkt door het feit dat ik op mijn rug lig.

Ik trek aan mijn geslachtsdeel en verplaats me in wat een man zou kunnen voelen op dat moment.

Met een stijve lul uit je broek jezelf aftrekkend.

Naast me staat de babyolie en een flinke knijp uit de fles op mijn lul maakt het gladder.

Donkere vlekken maakt het op mijn broek.

Mijn dure maatpak broek.

En ik voel langzaam mijn kuthaar nat worden.

Als ik mijn rits iets verder open rits komt er een groot stuk schaamhaar in het zicht.

En ik druk mijn kunstpik mijn gevoelige bebossing in.

Het lijkt verdomme net echt zo.

Nu spuit ik de babyolie zo via mijn broekrits mijn kruis in.

Een heerlijk gevoel en ik ruk en trek aan mijn lul alsof het een lieve lust is.

Ik voel hoe het nat van mijn hemd het laat plakken op mijn borst en de hele fles babyolie wordt leeg

gespoten op mijn kleren. Ik wrijf en voel hoe warm ik word.

Hoe het stof van mijn overhemd mijn borst fijn schuurt en hoe mijn broek de olie opvangt via mijn

bilnaad in de kont van de broek.

Ik fantaseer dat ik gepakt ben...masturberend!

En voordat ik het zelf besef zit Dana met haar broek op haar enkels op handen en knieën.

En de tranen springen in zijn ogen als de verkrachtende bruut zijn harde dikke lul in

het kontje van de jongen stopt.

Harde woorden van fantasie en pijn van verlangen en lust.

En ik verwoord zijn gebrul als zijn lading dan ook met hoge druk mijn reet wordt in gepompt.

Door natte ogen van pijn zie ik alles flikkeren als een omgeving in vuur en vlam.

Ik weet dat ik me dit keer te veel pijn heb gedaan.

En mijn geiligheid ebt snel weg terwijl ik heel voorzichtig mijn te realistisch speeltje uit mijn kont trek.

Opluchting en mijn billen strak tegen elkaar aan gedrukt komt het besef terug.

Wat ik ben...waar ik ben......

Snel ga ik liggen op mijn ligstoel als bij de buren de buitenlamp in de achtertuin aan gaat.

Ik voel de pijn en ik voel de angst.

Ze zullen vast mijn gebrul gehoord hebben.

En als ik ze hoor fluisteren steekt er alweer een vinger in mijn kut.

Uit het zicht maar wel hoorbaar vinger ik me op de buurman en de buurvrouw.

"Zeker een feestje" hoor ik haar zeggen.

Mijn sluitspier heb ik ondertussen wel onder controle. Diep en hard druk ik grote dingen mijn ass in.

Heerlijk.......echt heerlijk. Ik wil niet anders meer. Ik verwaarloos mijn kutje zelfs.

Ik weet donders goed hoe ik aan mijn gerief moet komen. Ik ben 100% kont gericht.

Een obsessie om steeds verder te gaan. Een kut hoort bij een vrouw.

Ik ben geen vrouw meer. Ik ben anaal verslaafd!

Zoveel dichter bij de natuur.

De zwoelte van de dag, de hitte van de avond, het beklemmende van de nacht.

Plaklakens, geen slipje slechts een vod doordrenkt met zweet omvat mijn borstkas.

De koele stenen wanden, gruis geel, stof en vegen van mijn natte voetstappen op de plavuizen vloer.

Ritme in de airco die veel te veel geluid maakt te veel de achtergrond van mijn nieuwe leven overstemd.

Dus zet ik hem uit.

En komt de warmte nog meer neer op mij als een verstikkende deken.

Dat terwijl ik de lakens telkens weer van me afschop.

Door het hor kijk ik naar buiten en zie in een vaag schijnsel de mensen staan praten.

De toon is anders dan gewend.

Zacht, vakantieachtig gevoel.

De vuurvliegjes, de krekels zo groot als je handpalm.

Geluiden en de donkerte van de nacht.

Die warmte als in een broeierige film.

Ik mis slechts de achtergrond muziek.

Dan neurie ik zelf maar iets melancholieks.

Iets van thuis.

Uit dat andere, dat vlakke land.

Dat koude, dekens te kort komende kikkerland.

Ik dwaal in mijn hoofd.

Ik voel me anders, gewoon een ander mens.

Ik verlang naar dit.

Dit waar ik al twee jaar van mijn leven mee bezig ben geweest.

En nu zit ik hier.

Hier in mijn appartement met balkon.

Overzie de plaats en overzie mijn nieuwe start.

Een kriebel staat toe, plots, onverwachts.

De eerste drukte en de eerste stress zijn weggeëbt.

Dan slaat het toe.

Kriebelt het.

Geen antwoord in mijn kop.

Eigenlijk geen vraag die gesteld was.

Open de balkon deuren en stap voorzichtig naar buiten.

Daar voel ik hoe een aanraking van de nachtwind mijn natte hemd laat sidderen.

Niets aan de hand.

Mijn hemd bedekt mijn schaamheuvel voor de helft.

En ik sta drie hoog op mijn balkon.

Zoveel anders dan balkon klinkt op zijn hollands.

Een vrijplaats voelt het nu al.

Weet je nog dat ik mezelf voor het eerst bloot gaf tegenover andere mensen?

En dat ik een blackout kreeg?

Dat mijn benen zo zwaar werden dat ik niet meer kon lopen om op de vlucht te slaan.

Dat ik halfnaakt tussen de mensen doorliep, en het voelde als klaarkomen.

Dat je zweeft van angst.. en het beven van je lijf als je weet dat ze naar je kijken, en je zien.

Want dat is wat je wilt, dat is waar je naar streeft.......toch?

...

En als je je dan thuis voelt in de natuur, daar buiten, in weer en wind.

Dan wil je meer, dan wil je nog iets verder......

Ik trok een lijn, niet verder dan hier, punt.

Maar iedereen trok een lijn, en iedereen ging verder.

Ook ik, ik trok mijn lijn en slalomde langs alle oneffenheden en hobbels op zoek naar mijn eindpunt..punt.

 

Ik moet toegeven, ik droom er heerlijk van.

Maar af en toe zitten er ook nachtmerries tussen.

Vandaag was tot speeltje gebombardeerd de wc borstel.

Eerst maar eens goed gereinigd en de harde kunststof haren voelde nat en pikkerig aan.

Het verlangen om mezelf pijn te doen neemt steeds meer de overhand.

Pijn van verlangen en pijn om de pijn.

Een dubbel, raar gevoel dat ik bewust wil ondergaan om te zien waar het toe leid.

Langzaam borstelde ik over mijn benen en over mijn buik.

Ik tilde mijn kont omhoog door op mijn rug te steunen en stopte de borstel onder mijn kont.

Door mijn gewicht drukte de harde stugge haren in mijn billen.

Het voelde als honderden prikjes.

En het was geen fijn gevoel.

Langzaam draaide ik mijn billen rond en drukte nog meer op de borstel.

Een soort van gloed kwam op mijn gezicht en het niet fijne gevoel ging over in een soort van onrustig iets..

Zoiets als dat je voelt dat je geil word....zoiets.

Ik voelde heel goed hoe sommige haren een gaatje in mijn vlees prikten.

Au werd Auwig...werd zuchten werd kreunen.

Toen ik de borstel van onder mijn billen vandaan trok, echt met een ruk.

Lieten ze tientallen diepe krassen na in mijn lekkere geile kont.

Ik nam de steel tussen mijn handen en draaide die van links naar recht, en weer terug tussen mijn handen door.

En met zo'n draaiende beweging zette ik de kop op mijn schaamlippen.

Eerst langzaam en toen de druk opvoerend.

Na een tijdje leek het of mijn lipjes doorboord werden door haren.

Die nu in een razende snelheid over en tegen mijn lipjes en klit ging.

Een verkeerde beweging en pijn was mijn deel.

Ook trok de borstel schaamhaar mee wat vreselijk aan voelde.

Even leek het of het bovenste deel van mijn lichaam mijn onderste deel aan het martelen was.

En ik had me zo ingesteld dat mijn bovenste de leiding had.

Tranen sprongen in mijn ogen.

Kreetjes van pijn en opwinding.

Ik voelde zoveel pijn, ik raakte er bijna duizelig van.

Als een boortol draaide en duwde ik de borstel tegen mijn vuurrode vagina.

Om hem daarna genadeloos door te halen in mijn bilspleet.

Klaarkomen zou ik zeker niet.

Daarvoor had ik teveel pijn.

Nu nam ik het monster met roterende kop in één hand, en sloeg ermee tussen mijn benen.

En bij iedere klap (die harder leek dan de vorige)

Schoten mijn knieën richting elkaar om mijn benen te sluiten.

Wat een waanzinnig iets overkwam me nu.

Ik deed mezelf met opzet pijn.

Echt pijn!

Maar het gaf me ook een stuk opluchting, bevrijding....of iets.

Toen ik begon te huilen van de pijn, gooide ik de borstel de slaapkamer in.

Draaide me op mijn zij en sloeg mijn handen voor mijn gehavende kut.

En na een flink potje janken zakte de pijn en zakte ik weg in een diepe slaap.

La notte respira profondi lenti lamenti provengono dalle radici della terra e si tendono dita di alberi

straziante cullarsi  in un sospiro si distendono come le mani del mendicante supplicano

di spegnere l'effimera luce

Ontevredenheid, angst, woede, hebzucht, onzekerheid, onrust, afgunst, verveling, vertwijfeling, verwijten die je jezelf maakt en anderen, alle negativiteit die zich manifesteert in je geest, hebben hun oorsprong in één en dezelfde hunkering.  Het is als het uiteinde van de staart van een ratelslang. Rrrrrrrr....

Waarom ik? Waarom ik niet?

Waarom is dit zo en niet zus? Waarom krijg ik niet wat ik wil. Ik wil dit. Ik wil dit niet... Rrrrr... als een elektromotortje,

als een ratel, een trilling... ik noem het de hunkering... voel de rillingen langs je rug gaan als je er in meegaat.

Voel de onrust rond je borstbeen, het kloppen van je hart in je hals en keel, voel de onrust in je hoofd. ... Rrrrr..

de 'hunkering' is de springveer die je ego in stand houdt. Het is wat onder de motorkap zit van die wilde oermens die zich beschaafd voordoet. Het zijn de dierlijke instincten in ons. Het is wat er voor zorgt dat het hormoon adrenaline door onze aderen wordt gepompt. Het is waarom we vechten of vluchten of als een bang vogeltje verstarren. ... Rrrr De hunkering is een onbevredigbaar verlangen naar _echte_ gevoelens, naar echte liefde, naar levensgeluk, naar alles wat die hunkering juist niet is. De hunkering spreekt zich zelf tegen, dat verlangen maakt namelijk alles stuk wat het wil bereiken. De hunkering is zelf de oorzaak voor het buiten bereik blijven van alles wat je verlangt... maar niet wat jij verlangt, nee, wat de hunkering, wat je ego, verlangt.

Ze gaat naar het strand en vlijt zich neer in het zand

Voelt de strelingen door de wind, en onttrokken aan het gezicht spreidt ze haar benen licht

De wind beroert nu haar geslacht; ze kreunt daarbij onhoorbaar zacht

Ik kijk in vreemde ogen en zie de dingen die voorbij zijn gegaan.

Ik leef in twee werelden en verlang soms terug naar 

mijn eerste leven. Het leven dat nu al weer ver achter mij lijkt te liggen.

Hoe anders leef ik nu dan dat ik toen deed. 

Nee, ik leef niet veel anders. Ook hier ben ik rusteloos, verlangend, en op zoek naar. Ik kabbel voort op het ritme van mijn stad, op de golfjes van het dagelijks bestaan. Ik verlang naar de dingen die ik heb achter gelaten.

Iets wat niet meer binnen handbereik ligt mis je het meest. Dat stomme verlangen naar.....Ik bouw mijn nieuwe leven op, stapje voor stapje, blokje voor blokje. En heel af en toe dan lazert het weer om en kan / moet ik weer opnieuw beginnen. Ik kijk in vreemde ogen en hoor andere klanken. Maar nog steeds overheerst mijn eigen zuchten. Mijn zucht naar natuur en bloot. 

Ik heb hier een prachtige plek gevonden. Tussen de ligt hellende duinpannen op het geel bruine zand.

Er is hier zoveel meer ruimte, zoveel meer om "ik" te zijn. Uitkijkend over zee en denkend aan dat platte land met zijn kou en mist.  God! Wat kan ik dat missen, zo erg dat ik het haast kan ruiken. Ik ruik de dijk en het gras van de weilanden. De prut die opspat tegen mijn blote benen en zelfs mijn Hollands zweet. Mijn geur die ook hier anders lijkt te ruiken. Ik loop hard langs de kustlijn, net zoals je wel eens ziet op een mooi vakantie plaatje. Ik loop om te vergeten en om opnieuw mijn database aan te leggen. Een nieuw archief met nieuwe mappen en nieuwe hoofdstukken om nooit meer te vergeten. Langs de kalme waterlijn van mijn kabbelend bestaan kijk ik in

vreemde ogen en hoor andere geluiden. 

Ik voel een beangstigend verlangen dat zich langzaam maar zeker manifesteer. Dat gevoel dat ik lang wist te onderdrukken. Net als een vloedlijn die wegebt. Maar zoals je weet komt na de eb de vloed.

En ik voel een overvloed......... Ik kijk in vreemde ogen in een ander land.

Al lang geen vakantie meer, meer het afbakenen van mijn terrein. 

Hier liggen mogelijkheden. Als ik hier naakt lig wil ik kijken in vreemde ogen,

ogen die mij zouden willen verzwelgen. 

Ik zou je vreemde klanken dicht bij mijn oor willen horen en er op uit op kunnen maken dat jij ook mij wilt.

Eindelijk kijkt ik uit over mijn toekomst en lach.

Een gulle gevulde lach van het leven.

Wat is het leven hier goed.

Beter dan ik ooit heb geleefd, beter dan ik had verwacht.

Mijn hand grijpt in het warme zand en zandkorrels lopen weg tussen mijn vingers door.

Mijn lijf is warm en nat, na een heerlijke zwempartij in zee.

Mijn natte shirt plakt tegen mijn lijf en valt net over mij blote kut.

Gekleed en toch naakt.

Speels laat ik het zand over mij heen uitstrooien, als een straaltje warm gevoel.

Het plakt op mijn shirt en kleeft zich vast aan mijn handen en benen.

Langzaam gaat mijn hand met plakzand onder mijn shirt.

Als schuurpapier glijd het stroef over mijn klitje.

Een aangenaam gevoel omarmd mij.

Ik sla mijn middelvinger tegen mijn hete gezwollen lipjes aan.

Straf voor dit geile meisje dat haar hete gevoelens vandaag niet kan onderdrukken.

Mijn schuurpapierenvinger gaat stroef en gevoelig op en neer in mijn kokende kut.

Het doet irritant pijn……….lekkerrr…oohhhh

Met mijn andere vinger probeer ik mijn kont te vingeren.

Liggend in het zand met mijn kontje iets omhoog penetreert mijn duivelse vinger mijn poepgaatje.

Tussen de auw-tjes en Ohhh-tjes door zucht ik diep, kijk naar de omgeving en geniet.

De wereld kan mij gestolen worden, dit hier is genoeg voor mij.

Mijn shirt plakt opnieuw tegen mijn platte lijf, mijn mannenlijf, waarvan ik heb leren houden.

Dat lijf waarmee ik het moet doen, mee moet verder gaan.

Hier in mijn stukje paradijs, waar ik koning en koningin ben, hoer en jouw minnares.

Kapot ga van eenzaamheid en me vrijer voel dan ooit tevoren.

Als ik kom denk ik aan jou……..en aan jou……

Ik denk nog steeds aan jou.

Zelfs een zonnesteek in mijn graat magere kop zal jou niet weg kunnen branden.

Soms graaf ik mezelf in, in het zand, met alleen mijn hoofd nog zichtbaar.

Dan denk ik hoe het zou zijn als ik dood ben, en begraven.

Uitkijkend over mezelf daar, liggend in het zand……..halfdood.

Maar ook half levend.

Li huwa post stramba Miss

 

Dat is een raar plekje juffrouw……….

 

Op elke hoek staat wel een duivel

Met speekselzand bouwt met hier hopen

Tandenknarsend en verbeten

Iedere misstap is bewust gezet.

Iedere aarzeling is zonder omkijken.

Iedere aanmoediging komt van binnen uit.

Ieder niet vervuld verlangen is nog niet vervuld.

Ieder idee van onrust word niet langer de kop ingedrukt.

Ieder gevoel dat zich manifesteert word gevierd.

Iedere misstap zal leiden naar een nieuwe weg naar zee.

Iedere golf zal mijn hart doen vervullen met zijn aanraking.

Ieder nat spoor van mijn voetstappen in het zand zal de volgende dag verdwenen zijn....

 

Alsof ik er nooit ben geweest.

Met opgetrokken knieën zit ik op het strand, kijk ik uit over het water en zie de siddering

van de zon als een gloeiende plaat.

Mijn kin druk ik op mijn knieën en mijn handen ketenen mijn benen bij elkaar.

Mijn favoriete houding, het proberen om alles bij elkaar te houden, niets los te laten of te verliezen.

Een klein hoopje mens, een klein beetje ik.

Mijn hemelpoort waarvoor ik sta, het water om in over te steken en die poort door te gaan.

Ik veeg een traan weg en lach….

Het maakt niet uit of ik vloek, tier, raas of mezelf volkomen verlies.

Het maakt niet uit of ik rook, drink, slik, of spuit.

Het is zoals het is.

Het lukt me niet om hier te aarden, om nieuwe roots te kweken, om erbij te horen.

Ik ben de koorknaap die door dit vrome volk keer op keer verkracht wordt.

Historische zo gegroeid zeg maar.

Pijp de Pater, neuk de Non, God zal je straffen voor al je zonden.

Ik ben onbegrepen, ik ben te onvoorspelbaar, niet te pijlen, niet te begrijpen.

Logisch, want dat kan ik zelf ook niet.

Ik kan mezelf niet op één lijn krijgen, en misschien wil ik dat ook niet.

Dat zou wel heel gemakkelijk zijn.

Nee…..deze Dame gaat langzaam maar zeker naar de kloten, en ze weet het, en ze doet er niets aan.

Ze ondergaat het, ze ondergaat haar lot.

Sla een paar spijkers door mijn handen en ik draag al het leed van deze wereld met me mee.

Maar ik zal er niets mee doen, nee integendeel, ik zal het ondergaan, het in mij opnemen en denken dat

al wat er op deze aardkloot gebeurt buiten mij omgaat.

Ik kan er gewoon niets mee.

Ik ben een egoïstische vrouw, een doemdenker en een heks om te aanschouwen.

Eens was ik mooi, eens was ik zo mooi dat ik mezelf ook mooi vond…zo mooi…zo mooi..

Ik wil niet positief meer denken maar gewoon het bijltje erbij neer gooien, gaan liggen

en hopen om dood te gaan.

Dat het voorbij is, dat ik misschien wel opnieuw kan beginnen.

Als kut vogeltje of als een element, een regenwolk…als eendagsvlieg.

Jeetje wat zou je doen als je een eendagsvlieg zou zijn?

………LEVEN……ja natuurlijk leven.

Was ik eerst een Libelle, ben ik nu gereduceerd tot eendagsvlieg.

Maar wel een die iedere morgen nog steeds wakker word en opnieuw denkt dat ze een eendagsvlieg is.

Ik mijmer en overzie de zee, de zee van mijn tranen en het zand als het leven dat wegloopt tussen je vingers door.

Ik val achterover op mijn rug en voel hoe mijn plug mijn kontje op springen zet.

Ik speel dood en plas in mijn slipje.

Alsof het leven uit me loopt.

Ik sluit mijn ogen en druk de plug uit mijn kont.

Alsof dat mijn laatste adem was…………..opluchting.

Toen ze uitstapte en ik naar haar keek kreeg ik direct een kriebeltje in mijn buik. 

Haar korte blonde lokken en haar opengeknoopte overhemd, dat iets te korte lichtblauwe rokje.....tja...

ze sloeg in als een bom. Ze was de reisleidster voor onze dag naar de Alhambra.

Mijn naam is Valerie en de chauffeur is Paco, sprak ze door de microfoon de bus door.

Valerie, een naam om nooit meer te vergeten.

En haar Vlaams accent maakte haar nog onweerstaanbaarder en sexy.

En haar 4 talen die ze vloeiend leek te spreken maakte Valerie zo ongelooflijk ver weg van mij.

Op de stoel voor in de bus.....naast Valerie. Ze keek me aan en lachte spontaan, we raakte aan de praat en ik luisterde gefascineerd naar haar in 4 talen. Ik zei dat ik haar zo mooi bruin vond en raakte haar arm even aan. Ze lachte en pakte mijn bovenbeen vast en het leek of ze er even in kneep, jouw benen zijn zo mooi bruin.

Toen was het stil.

Mijn dijen plakte aan elkaar vast daar in het stoeltje naast deze verleidelijke jonge vrouw. Ik sloot mijn ogen maar kreeg haar niet weg, ik opende ze en zag hoe ze haar papieren doornam, iets voorover gebogen zodat ik in haar bloesje kon kijken. Een mooi wit bh'tje omsloot haar fijne kleine borsten. 

Ik hoorde haar in 4 talen praten en mijn lipjes sprongen spontaan open in de bus op weg naar 42 graden.

In gedachten speelde ik met mijn hand onder het rokje van Valerie. Vingerend terwijl zij de reizigers toesprak,

met kreuntjes en steuntjes. 

Opeens voelde ik haar adem dicht bij mijn oor, we zijn er, wakker worden uit je mooie droom. 

 

Drie uur later waren we klaar, en met een strakke planning zaten we een kwartier later allemaal weer in de bus.

Ik vond mijn plekje al snel weer naast Valerie die er op haar buurt best wel verhit uitzag om alles en iedereen weer op zijn/ haar plek te krijgen. En toen ze naast me neer plofte keek ze me aan en zei, een heerlijk baantje zwemmen dat lijkt me nu wel wat. Ik knikte als een puber en kreeg geen woorden uit mijn mond.

Ik moet zijn weg gedut maar toen ik wakker werd voelde ik mijn hoofd tegen de schouder van Valerie.

Ik kon nu zo in haar bloes kijken en ik kon haar ruiken, haar moedervlekjes tellen in haar hals en zag hoe haar bh vochtig was van haar zweet. Ik deed alsof ik nog sliep en geurde haar op. Nam haar vormen in mij op en wist dat dit het zou zijn, dat straks als ik de bus moest verlaten ik haar nooit meer zou zien. De bus hobbelde en haar borsten hobbelden mee. Bijna moest ik huilen bij die gedachten. Ik richtte mij op en keek recht in haar ogen,

het spijt me zei ik.... ze glimlachte en veegde de haren voor mijn ogen weg. Het geeft niet zei ze, en ze knoopte haar bloes dicht. Niet veel later was ik op mijn bestemming en moest ik de bus verlaten. Valerie liep met me mee en drukte mijn hand. Ik hoop dat je genoten hebt. Even streelde ze mijn hand en haar andere hand ging richting mijn borst, om daarna omhoog te gaan om mijn kraag van mijn bloes goed te doen. 

Toen stapte ze in en ze keek niet meer om.