Langzaam schuift ze haar bikinibroekje een stukje naar beneden.

Haar bilspleet wordt een stukje zichtbaar.

Even kronkelt ze wat op haar luchtbed, om haar draai te vinden.

Ik bespied ze één voor één.

Een gil geeft ze en springt op.

Haar topje blijft op het luchtkussen achter.

Haar hand graait in haar broekje.

Henriette staat met een lekkend ijsklontje in haar hand.

Haar borsten strak vooruit, met harde tepels.

Haar broekje iets naar beneden.

Een heerlijk moment.

"Ik heb zin om naakt te zwemmen" zeg ik besluitvaardig.

Wachtend haast op goedkeuring van de anderen.

Niemand reageert...............

Ik ga er verder ook niet meer op door.

Het is ook geen halszaak.

Ik pak haar hand en begeleid haar.

Het ijsklontje gaat via mijn hoofd, hals, schouder, arm, naar mijn buik.

Ik sis erover als het klontje mijn navel raakt.

Nog steeds hou ik Jenny's hand vast, en zij het ijsklontje.

Weer zo'n moment......................

Ik doe mijn hoofd naar achteren en zucht zachtjes, als teken dat ik het lekker vind.

Jenny draait het ijsklontje wat rond op mijn buik, rond mijn navel.

Dan gaat ze omhoog en drukt er mee tegen de onderkant van mijn borsten.

Dan zakt ze af en gaat er mee langs de rand van mijn bikinibroekje.

Dan voel ik het op mijn benen.

Op mijn bovenbenen.

Langzaam, haast plagend richting de binnenkant van mijn bovenbenen.

Ik voel de waterdruppels tussen mijn benen door lopen.

"Ik wordt nat" hijg ik.

"Komt door het ijsklontje Malle" antwoordt ze terug.

Vergeet de echte wereld, en droom weg van alle beslommeringen van onze wereld die straks

weer op ons wacht en ons weer zal opslokken in sleur en stress. 

Ook toen ik spontaan Jenny's rug likte, en haar proefde.

"zout op mijn huid" mompelde ze.

Het is TE heet, TE broeierig, TE bloot..

Al dat vlees op het strand.

Al dat moois, al dat lelijks.

Ze stond op en keek nog eens schaapachtig rond.

En haar handen verdwenen onder haar rokje.

Om weer tevoorschijn te komen met een leuk kleurig slipje.

Even had ik de neiging om spontaan haar rok op te tillen en mijn mond tegen haar kut te drukken.

Toen ik vroeg of ze het koud had drukte ze met haar vingers op haar harde tepeltjes............gemeen lachend.

Ik stond op en ben de zee ingelopen.

Ik moest nodig afkoelen.

Toen ik er weer uitkwam had ze haar slip weer aan.

Dat liet ze me zien door haar rokje voor me op te tillen.

Sus gaf me een arm en een kus.

"Je ben lief" zei ze zacht.

Hardlopen in mijn blote kontje.

Slechts in mijn hardloopschoenen met *witte sokjes.

Grote graafmachines staan als dode reuzen aan de nachtelijke horizon.

En daar vond ik me weer.

Weer die plek, waar ik zoveel heb genoten...

En waar ik letterlijk en figuurlijk ontzettend op mijn bek ben gegaan.

Stond ik daar te huppelen..

Met een giga kriebel in mijn te strakke (liplezende) sportbroekje.

De stalen monsters stonden aan de hemel.

Stadsgezicht op de verre achtergrond.

Bekend terrein, verscheurd landschap.

De weg weg geschraapt.

Modder en oneffenheden achter latend.

Zicht bijna 0.

Naakt hardlopend over die verdomd mooie dijk.

In moeder natuur.

Nat gewaaid door regenvlagen.

Strak harde borsten en een druipende vagina.

Niks geen gevinger.

Niks geen rollebollen in de prut.

Lopen...LOPEN>>>

Run Devil...Run!

Zocht mijn ritme.

En vond hem.

Die heerlijke dikke tieten van me.

Die maakte me geil.

Voelde mijn lippen schuren.

Als ik zo doorloop, loop ik mezelf klaar.....

Zo voelde het.

En die tieten..die geile dingen van mij...

Ze sloegen op en neer...op en neer......oohhhhh

In deze verlaten wereld op zaterdagnacht.

Hoe is het in godsnaam mogelijk.

Alleen op de wereld!

Iedereen heeft zijn eigen beest in zich. Voor sommige wat verder verscholen dan voor een ander.

Voel je bloed pompen door je aderen. Je hart op hol slaan. Je kop bonken. Opeens is het daar weer.

Onaangekondigd. Op een mooie warme zomeravond. Een koude natte herfstdag. In de auto, op je werk.

Plots steekt het de kop weer op. NEE, denk je....... JA...voel je.

Unleash the Vampire.

Oh loneliness - oh hopelessness

To search the ends of time

For there is in all the world

No greater love than mine.

Een vastgebonden vrouw, liggend in de modder. Dat fascineert mij.

Voelen hoe de wind en regen je lichaam geselt. Die behoefte om me in te smeren met oliën.

Maar ook met vla of vloeibare boter. Mijzelf te overgieten met melk, zo uit de koelkast, lekker koud.

Die schok, die tinteling....heerlijk.

Wat is er geiler dan gewapend met een pak yoghurt of zo mijzelf in te smeren in een vies nat bos.

Kronkelend, rollend van genot. En mijn plas dan te laten lopen. De Hunkering is daar.

Ik denk als het regent laat ze niet nat worden en als het stormt vat ze geen kou en ik denk ook dat dat denken niet helpt want je wordt nooit meer nat noch vat je een kou want het regent noch waait ooit meer voor jou.

Ze zuchtte diep, en een wolkje asem steeg op.

Ze probeerde het te pakken maar greep in het luchtledige.

Een glimlach omsloot haar lippen.

Ze knoopte haar jas los en stak haar handen in haar zakken.

Spreidde de jas open en begon langzaam aan haar pas te versnellen.

De kille natuur sloeg tegen haar hemdje.

En haar tepels reageerden direct.

Als met vleugels uitgerust liep...rende ze over straat.

Haar handen flapperde in de jaszakken.

Waardoor het even leek of ze daadwerkelijk een poging

ondernam om op te stijgen.

Haar glimlach werd een volle lach.

En de koude maakte dat haar ogen begonnen te tranen.

De witte gelaatstrekken begonnen te verkleuren tot iets

dat deed denken aan een gezonde blos op haar wangen.

Om na een tiental meters terug te keren op de straat klinkers.

Huiverig sloeg ze haar jas dicht.

En liep ineen gedoken naar huis.

Haar handen kruislings voor haar borsten geslagen.

Keek ze zichzelf diep in de ogen.

Alsof ze meer dacht te zien dan dat er was.

Misschien hoopte ze dat ze zo inzicht in zichzelf kreeg.

Dat ze de antwoorden daar dacht te vinden.

En toen ze zichzelf op haar blote kont neerzette in de keukenstoel,

toen sloeg de eenzaamheid weer hard toe.

Ze kon er in verdrinken als ze dat wilde.

Maar ze had zichzelf beloofd om sterk te zijn.

Vragen spookten door haar hoofd.

De rode blosjes verblekend.

Er stond geen wind, maar haar ogen traanden.

Ze had geen honger.

Zittend met haar benen opgetrokken, kin op haar knieën.

Haar naakte borsten geplet tegen haar bovenbenen.

Verankert door omklemmende armen.

Waarvan de vingers van beide handen zich leken te versmelten.

Haar leven in een waas.

Dit razen in haar hoofd helpt niet mee.

Rust is wat ze nodig heeft.

Twee mooie armen om haar heen.

Die haar vasthouden als ze schokt van verdriet.

Die haar tranen drogen met zijn of haar aanraking.

Die de pijn wegneemt door haar te kussen.

De vernietigingsdrang neemt iedere nacht de overhand.

En met haar vinger schrijft ze op de douchedeur....

De vreselijkste woorden die ze kan verzinnen.

Every day I write the list Of reasons why I still believe they do exist (a thousand beautiful things)

And even though it's hard to see The glass is full and not half empty (a thousand beautiful things)

So... light me up like the sun To cool down with your rain I never want to close my eyes again

Never close my eyes Never close my eyes

Het is zo donker om me heen.

Ik vraag me af of ik ooit nog dat verlichtend veertje

in mijn hart zal voelen.

Dat dingetje dat mijn hartje op hol brengt bij zomersweer.

Bij een verse regenbui.

Nu kijk ik slechts naar buiten en voel de kou.

Maar ik verlang zo naar mijn naaktheid.

Mijn gevoel van verlies.

Verlies van besef, over genomen door drang en lust.

Dat verlies mis ik sterk.

Maar ik kan me er niet toe zetten.

Ik kan niet herrijzen uit mijn eigen schaduw.

Alle steegjes lopen dood.

Alle bossen zijn te kaal.

Zou me weer eens willen schamen.....

Schamen voor mijn uitspattingen.

Om er toch stiekem diep van te genieten.

Maar opeens moet genot samengaan met gevoel.

Met een achtergrond.

Ik mag mijn lot niet verder tarten.

Ik had een verbond met de Duivel.

Nu zoek ik een deal met God.

In de Bosrand staan om te beseffen dat het niet

meer loont om mijn kleren uit te trekken.

Dat ik naar mezelf kijk.....

En niet meer van me hou!

Dying is easy it's living that scares me to death...

Krachtig, jongensachtig. Maar Oh zo vrouwelijk. Geen wonder dat ik zo Bi als de kolere ben.

Kan nie kieze hé. Gelukkig hoeft dat ook niet. In deze/mijn wereld mag ik kiezen.

Zijn we vrij waar we voor kiezen. Bi my Butch. Bi my Femme. Bi who you are.

Ik zoek geen kerel, geen wijf. Ik zoek eerst maar eens naar mezelf. Zie hoe die naar binnen glijd.

Sopgeluiden. Kutscheetjes, lachen, Lol. Dat ik verzuip in je ogen. Verdrink in lust.

Be my Butch (Cassidy.) My Fucking (Sundance Kid) Verzuipen in de vetrolletjes van Sophie.

Haar billen die je met beide handen opzij moet zetten om bij haar neukgleuf te komen.

GEIL!

Maak je hoofd leeg met een nieuwe tred Leer weer lopen om de pas er in te zetten.

Hoofd omhoog, en hoor je hartslag. Zwaai je armen langs je lijf.

Adem het voorjaarswindje. Adem opnieuw...en opnieuw...

Je ogen schieten door de ruimte, in elke hoek een groot gevaar

Ieder woord een donker teken, elk geluid een valse snaar

En alles wat maar terug kijkt is een kleine stille poging je ziel te breken.

Ik zie je schuilen in je zinnen, ik zie de kaarten in je mouw

Je lacht als kogels naar de vijand, je praat als vogels in paniek 

Maar als je handen de mijne raken, voel ik een verborgen strak verdriet.

Maak je buik zacht.... Adem uit lief. 

Haal de messen uit je zakken, haal de spijkers uit je schouders.

Kom hier, dan steel ik al je tranen.

Ik vang ze op en blaas je droog. 

Die warme wind over je lichaam maakt je wangen roze-rood

Je hoeft niet meer te vechten, 't is afgelopen het is klaar

Alle wolken zijn verdreven, alle wolven zijn naar huis.

Je hoeft niets meer te vragen.

Het is veilig, geloof me maar...

Kom leg je hoofd hier in mijn handen 

tot je niet meer liegen kan

tot je langzaam langzaam kwetsbaar bent

en niet meer bang

Kom leg je hoofd hier in mijn handen

tot je niet meer denken wil

Tot je langzaam... langzaam.... langzaam 

echt verloren bent en stil. 

Maak je buik zacht

Adem uit lief

Adem uit

Zonder borsten maar met een hart dat kloppen blijft. Nu ben ik mijn eigen man-vrouw.

En met een strap-on voor de spiegel...... Huil ik nog steeds om wie ik was.

Ze hebben mijn bosrand verkracht.

Ontbost, aangerand achter gelaten.

De omgezaagde stronken, verminkt in de prut liggend

Een slachtpartij van kreupelhout en boomstronken.

Alles word geruimd.

Geen idee wat er gaat komen.

Maar het ziet er nu zo doods uit.

Ik loop er op af en traceer de plekken waarvan ik denk dat ik daar

heb gelopen, gelegen, gegeild.

Een heimwee gevoel krijg ik er van.

Mijn Bosrand, dat stukje natuur wat mij heeft doen  blootgeven.

Mijn lust, mijn daden, mijn liefde voor....

Als voor dood ligt hij daar.

Zijn laatste adem uitstotend.

Hij wacht op mij.

En ik zal in mijn te grote groene regenlaarzen en in slechts een t-shirt gehuld

afscheid nemen.

Mijn kut zal vrij ademen en schuren langs stervende stammen.

Mijn pis zal als levensnectar nog eenmaal vloeien.

In de hoop dat ik met het sterven van mijn stukje bos.

Een nieuw groen hart krijg.

Stil was het.

En stil was het eigenlijk nooit geweest daar.

Geen geluiden van takken die bewogen door de wind.

Het kraken van...zodat je dacht dat er altijd wel iets was.

En dat dat dan mijn adrenaline deed gieren van angst en spanning.

Daar stond ik.

Houtsnippers vermengd met drassige aarde.

Open en bloot.

Ik liep naar 2 overgebleven bomen toe.

Mijn jas gleed van mijn schouders.

Sloeg mijn benen om de stam.

Omarmde de stam van de boom en drukte voorzichtig mijn bovenlichaam tegen de stam.

Alsof we uit het oog verloren vriendjes waren.

En mijn laarzen stonden als kleine boomstronkjes in de klefe aarde..

Natuurlijk moest ik piesen...

Dikke hete stralen pis uit mijn opgezette kut.

En de seks-heks ziet dat het goed is

tevreden rent zij nakender dan naakt over de dijk

schreeuwend tegen de wind

en de gierende meeuwen

I will survive! I will survive! I will survive!

And the wind cries: …

Ik huiver van mezelf....

Mijn buttspeeltje druk ik strak naar binnen.

En veranker hem door mijn sluitspier te locken.

Mijn ogen heb ik expres heerlijk dik en overdreven opgemaakt.

Zwart.

Met kattenogen lenzen.

Was dat altijd al eens van plan.

Om mijn ziel te verduisteren met gekleurde lenzen.

Met neukbewegingen slokte ik mijn plug nog gretig naar binnen.

Mijn hand streelde de roze staart die er aan vast zat.

Ik moest om mezelf lachen toen ik miauw zei...miauwwww

Tranen van irritatie liepen uit mijn ogen...(lenzen)

Ik klauwde mijn nagels in mijn billen en kneep en sloeg er op.

Steeds maakte ik die neukbewegingen voor de spiegel.

Acceptatie.....of....het verhullen van...

Die kattenogen maakte me geiler.

Ik vond dat ik er goed uit zag.

Mijn geur van lust en moeten.

Van overgave en bezetenheid.

Mijn Exorcist had vannacht sowieso geen kans op uitdrijving van...

Alles wat ik nodig had was het innemen van lustobjecten.

Groot, dik, lang en er niet voor bedoeld.

Het gevoel was daar, dat er alles in kon en in moest.

Mijn gierende slettenkut moest gevuld worden.

Als een vampier die niet zonder vers bloed kan.

Als een Wolf die moet huilen bij de volle maan.

Speurend en snuivend naar zijn prooi.

Zijn prooi voor de nacht.

Mijn nacht.

Bedreven draaiden mijn vingers over en langs mijn ijzeren klit.

Naakt met slechts een doek om en mijn roze plug in viel ik op

mijn knieën en opende de achterdeur naar de tuin.

Op handen en voeten poezelde ik de tuin in.

Goed mijn knieën op tillend ter voorkoming van schaafwonden.

Hier ging ik....

Een druppel speeksel viel langs mijn mondhoek op de klinkertjes.

Dit beest was gierend geil.

En als een beest wilde ik zijn.

Mijn duivel was daar en had de overhand genomen.

En ik had me niet eens verzet.

Hij fluisterde het al langer in mijn oren.

Dat het weer eens moest.

Slierten van opwinding bleven plakken aan mijn vingers.

Proef mezelf.....ik ben heerlijk.

Mijn neus omhoog en snuif het windje.

Het is nog koud.

Zeker in de nacht nog.

Maar het deert het beest in mij niet.

Op handen en voeten beest ik door mijn tuin.

Schud met mijn kont en voel hoe het roze van mijn plug me streelt.

Die spuitfles Kutjescroma...die komt als een echte vent.

Mits je er flink in knijpt.

En de fles Ketchup...als bloed zo dik.

En wokolie........omdat dat geil ruikt.

En moddervet likt het beest zich.

Waarbij de voorwerpen gewillig hun weg vinden in het hete gladde beest.

De kou wordt verder weggedrukt bij ieder voorwerp wat ze binnen brengt.

Groter..Dikker...Dikst..te DIK.

Grommend forcerend....en schijt aan haar omgeving.

De roes die ontstaat....de waas..de onwerkelijkheid..voor een mooi en heftig orgasme.

Mauw als een kat...grom als een panter...keel als een heks.

Gier als de golven je lijf overnemen....

Om brullend als de lion fucking king te komen.

Kijk verwondert naar het ding dat eigenlijk niet kan passen in je neukgleuf.

Waardoor je beseft dat het echt Te geil is.

Waardoor het volgende klaarkomen klaar staat.

Als golven slaand op de branding.

UIteen spattend in duizenden kleinere kriebels van genot.

Mijn lijf neemt het over....mijn kop slaat doelloos heen en weer.

En mijn kont slaat de plug genadeloos dieper dan kan in mijn ploffende reet.

Overgeleverd aan de duivel zelf.

En in de wetenschap dat morgen alles zeer zal doen.

.....En na meerdere orgasmen, struikelt het mishandelde beestje zich de kamer in.

Toch haar knie bezeerd en schaafwonden op haar handpalmen.

Koud en stram staat ze op en kijkt in de spiegel.

SCHAAM je.

....maar ik heb van die geile ogen.

En als ik de lenzen uit doe.

Zie ik mezelf.

Een bezeerde vrouw.

Met eelt op haar ziel.

En tranen op haar wangen...........................(lenzen...toch?)

Een pracht hoed, opgedoken op een rommelmarkt.

Zit als gegoten en voelde meteen goed aan.

Mooie zwarte broek aan met een wit overhemd en een zwart colbert met iets van een rosé vleug.

En een thinkpink riem die het geheel leuk accentueert.

In mijn broekzak rommelde ik wat met mijn net gekochte en reeds uitgepakte lustballetjes.

Een lekker speels gevoel van de gewichtjes die heen en weer bewegen in een omhulsel van latex.

Wende zette haar nummer sunday morning in, in mijn hoofd en zacht neuriede ik voor me uit.

Even dat gevoel van niets.....

Niets moeten, niets hoeven.

Gewoon even helemaal niets.

Het geluid van de in de straat verderop bouwvakkende bouwvakkers leek te verstommen.

Net zoals het geluid van het verkeer en de omgeving.

God wat had ik een zin om nu in Amsterdam te wonen.

NU op dit moment!

En ja, wat zal ik het nog gaan missen.

Religieuze beelden versiert met kerstverlichting staren mij vanuit ieder huis toe.

Zwerfhonden houden razzia's, zodra een brommer voorbij knettert word de achtervolging ingezet.

De warme wind doet het stof opwaaien en het is maar goed dat ik een zonnebril draag.

Mijn haar voelt droog en piekerig aan. Ik loop weer een straat in.

In de verte zie ik heuvellandschappen.

Een kudde schapen drijft zichzelf door de straat en loopt netjes om mij heen.

GOING 2 GOZO...

Aan het zwembad van haar farmhouse overziet zij haar leven.

Lopend op teenslippers in korte broek en shirt...

De straten lijken op oude spagetti-western ghost-towns.

Stoffig en dor.

Honden blaffen.

Katholiek en vroom.

Rust en warmte.

Het regent als ik aan kom.

Het regent hier eigenlijk nooit.

Maar nu hoor ik het donderen in de verte.

Een home sweet home lijstje is het eerste wat mij opvalt als ik als een verzopen kat binnen stap.

De eigenares geeft me de sleutel en veegt mijn haren voor mijn gezicht weg.

Ze lacht en zegt: Welcome lady....have a nice life.

..............have a nice life?

Of zei ze gewoon have a nice time!?

Haar zwarte kousen zie ik overgaan in haar donker getinte huidskleur van haar benen.

Een vleugje jarretelle schimpt aan mij voorbij.

Ik streel het lijstje met home sweet home, het is stoffig.

Net zoals het hele interieur.

Het oogt stoffig en droog.

De regen loopt onder de voordeur door naar binnen.

No good weather mam..

Nee, zeker niet.

Een blik door het appartement geeft me een heimwee gevoel.

De zon is reeds onder en een windje jaagt zich door de horren naar binnen.

Vreemde buitenlandse geluiden snerpen door de avond.

Een torenklok luid nog vaag in de verte.

Een lauw stoffig bed staat in de hoek.

Ik zet mijn kont er op en voel hoe ik overmand wordt door slaap.

Morgen verder denk ik.

Ik kijk opnieuw naar het lijstje aan de muur.

Tja....dit is het dan.

Home sweet home.

As I open the window,

I feel the breeze, that moves upon me.

As I draw deep breaths,

I let go of the heavy thoughts of the day.

Like wild birds, thrown into flight,

I can soar freely now.

The world an open plane,

that teases my newfound curiosity,

to discover all that I have not seen,

and all that I have imagined.

I now find beauty in smaller things!

The things I've taken for granted:

Sunshine, fresh air, children laughing,

people singing,and familiar smiles.

These are the things that bring me peace!

The place I go to find my sanity,

when I feel it has gone astray!

The place I go,

to reclaim my soul,

and I think thats where I'll stay!

Begraaf het verleden.. Angel or Devil....Who cares. Ik ruik de Lente..... Klop me op mijn borst..... en snuif nieuw leven.