Ik ben drek in de aardse modder, kronkel wijf zonder tieten, kronkel stijf je billen tegen elkaar
terwijl je pis je kut verlaat in golvende striemen.
''Nederland is een van de meest verlichte landen ter wereld. Duisternis is bijna niet meer te vinden in Nederland. Lichtvervuiling ontneemt bijna de helft van de Nederlanders het zicht op de sterrenhemel en nachtdieren raken in de war van de lichte nachten.''
In het donkerste der donkerste.
De nacht zonder maan, waar schepsels zoals ik hun vleugels uitslaan.
Daar waar niemand hoort te zijn vanwege het gevaar of gezond verstand.
Daar ontdoe ik me van mijn verstikkende kleren en adem versneld de nachtelijke dauw op.
Gierend geil met een opgezwollen vrouwelijkheid die geblust dient te worden.
Hoor je iets?...zie je flarden van schaduwen van bewegingen van gevaar voor ontdekking.
Een massa moordenaar een potloodventer een rukkende puber achter het zwart van deze nacht.
Ik dien mijn geschonden lijf en dien mijn verdorven gedachten.
Ik verdien het om hier bloot te zitten
Ergens in het donkerste der donkerste van het donkerste bos.
Het zacht ruisen dat altijd aanwezig is.
Mijn kokende sopgeluiden door gekromde vingers die rusteloos op en neer gaan in mijn geil gierende kut.
Tast en voel me, betast en bespeel me, het gekraak van bladeren en takken waardoor ik mijn lichaam rol.
Ik ben drek in de aardse modder, kronkel wijf zonder tieten, kronkel stijf je billen tegen elkaar
terwijl je pis je kut verlaat in golvende striemen.
Vinger hard door en voel het heet van je adem het heet van je lijf dat opspat in prutspatten op je gezicht.
Kokende urine die zich omhoog een weg baant naar waar eens die heerlijke dingen zaten.
Ik ruik me, ik stink..ik stinkdier vol lust en nevel.
Draai en draai en grabbel tussen die vette dijen van je.
Knijp opnieuw je billen bij elkaar voor een naderende explosie van oergevoelens ontladen
in een gier en een brul van orgasme.
Neuk iedereen terwijl je ogen dicht zijn, nog donkerder dan ik reeds beschreef.
Neuk de grond en voel hoe je pis de aarde zacht en vloeibaar lijkt te maken.
Sopgeluid en striemen van onwillige takken die je geselen en kastijden.
Straf je lijf en kom opnieuw tot de conclusie dat dit, dit het is.
Niets meer, niets minder.
Ik vind het genoeg.
Nog even spuit ik mijn laatste pis het bos in.
Vingers die ik aflik en genadeloos in mijn ster duw.
Twee priemende vingers die mijn poepertje open sperren.
Druk je reet de lucht in, maak ruimte voor meer.
Totdat het zeer doet, totdat de geiligheid je uit de ogen loopt.
Ruim baan voor Dana..................terug uit de dood.
Weer even ...
Terug in Hollands landschap.
Met mijn kont in het gras.
***
Nog steeds is de dijk een teringzooi.
*
Een pracht nazomerdag.
Ik liep en zag de koeien in de verte, de ganzen in overvloed neer gestreken in een oh zo groen weiland.
Een vrouw met haar hond, een man die zijn hengel uitwierp.
En aan de waterkant een oude gerimpelde vent in zijn blote reet.
Strak keek hij voor zich uit terwijl ik hem voorbij liep.
Zijn verschrompelde zak en slappe lul deden me weer beseffen dat Looks er niet toe doen.
Gaat naakt om naakt te zijn.
Richt je pik lekker tegen de wind van zee in, maar wees niet aanstootgevend in bijzijn van anderen.
Even keek hij me aan, keurde mij geen verdere blik waardig en draaide zijn gebruinde kont weer van me af.
Een mega kriebel schoot in mijn spleet
Een boer op zijn fiets groette me toen ik net mijn vinger van onder door mijn kruis haalde.
Ik schrok meer dan hij.
Hij fietste mooi verder en groette de naakte man ook heel vriendelijk.
En de vrouw passeerde me met haar hond.
Deze rook aan mij en drukte zijn natte neus brutaal onder mijn jurk,
stak zijn kop op en gaf mijn oververhitte kut bloot.
In een reflex sloeg ik het beest op zijn kop.
Gelukkig droop hij af, ook omdat zijn bazin hem tot de orde riep.
Ze keek me haast begrijpend aan, ze moest mijn kut wel gezien hebben.
Maar het deed haar ogenschijnlijk niets.
Snuivend en kwispelend liepen de hond en bazin verder langs het water.
Het was echt zo'n *Who gives a Fuck day.
Langzaam liep ik terug naar die blote vent en zakte iets de waterkant af.
De zeewind was heerlijk warm en voelde zacht aan.
Langzaam begon ik mijn knopen van mijn jurk van onder af aan los te knopen.
Tot dik boven mijn middel waarna ik stoer mijn handen in mijn zij zette.
Mijn jurk sloeg open en de wind speelde er mee.
De blote vent sloeg mij gade en trok even een paar keer goedkeurend aan zijn lul.
Ik wreef even uitdagend langs mijn liezen.
Hollands landschap, land zo vlak dat je wel gezien moet worden.
En wat dan nog?
Later ben ik bij een slootkant in het gras gaan liggen.
En heb met mezelf gespeeld.........ogen dicht en ruiken...... en mensen die je gewoon voorbij lopen.
Echt zo'n *Who gives a fuck day.
Mijn Dijkgatsbos.
Daar waar ik wandel en hardloop.
Daar waar ik mijn broekje uit trek.
En daar waar ik me waan in mijn element.
Hoe vaak ben ik daar al niet klaar gekomen, zacht grommend of gillend hard.
Hoeveel voetstappen heb ik daar al achter gelaten?
En hoeveel meters heb ik daar naakt afgelegd?
Hoe vaak heb ik niet moeten weg duiken, verschuilend, verstoppend voor voorbijgangers.
Hoe vaak heb ik daar zelf naakte mensen gezien?
En hoeveel striemen en schaafwonden en prikken heb ik daar wel opgelopen?
De muggebulten zijn niet meer te tellen.
Hoeveel liters zweet en urine heb ik daar verloren?
Hoeveel heb ik daar gevonden ...
In ieder geval genoeg om er naar terug te gaan, op zoek naar meer.
Zittend op een parkbankje kijk ik tegen de laag staande zon in.
Mijn zonnebril verschuild mijn gezicht.
Een donkere lange mantel bedekt mijn naakte lijf.
Daar zit ik, midden in het park en voel de bladeren langs mijn enkels waaien.
Het is een rustige zondagmorgen ergens tussen acht en negen in de morgen.
De eendjes kwaken en langzaam ontwaakt de wereld om mij heen.
Mijn handen zitten diep in mijn zakken gestoken en ze drukken zich tussen mijn benen.
Af en toe spreid ik mijn knieën uit elkaar zodat ik mijn lipjes van elkaar voel komen.
En er een speels briesje onder mij jas door kruipt.
En dan plots sla ik mijn handen opzij met mijn handen nog in mijn jaszakken,
waardoor ik mijn lijf even snel bloot geef aan die laagstaande zon.
Iets gloeit in mij, het zonnetje kietelt op mijn stekelkopje en een warm gevoel overlaad me.
Zo zitten de oudjes uit de buurt ook vaak op deze bankjes.
Het is als het opladen van je batterij die er voor moet zorgen dat je de dag weer een beetje doorkomt.
Na een x tal minuten komt er opeens een oud vrouwtje naast me zitten.
Ze haalt uit haar tas een plastic zakje met brood.
En dat doet ze niet voor het eerst, in een ware run rennen de eendjes het grasveld op.
Oorverdovend hun aankomst meldend.
Nadat ze het heeft uitgedeeld en de eenden weer zijn vertrokken bergt ze het zakje weer zorgvuldig op.
Ze staat op en kijk me aan…..“kijk maar uit dat je niet ziek wordt kind”.
En ze wandelt rustig verder.
Ik schaam me kapot maar moet ook vreselijk lachen in mezelf.
Een metersbrede glimlach heeft ze op mijn gezicht getoverd.
Ik sta op en open mijn jas opnieuw.
Een verdwaalde eend kijkt me schuin aan.
Kwak zeg ik…..en hij/zij beantwoord mijn kwak met eenden gekwetter.
Even loop ik een stuk door het park met mijn jas open.
En ik voel hoe de zon en het herfstbriesje hun werk doen op mijn lichaam.
Ik ruik de herfst, ik snuif de wind en laat de wind mijn lijf besnuffelen.
Met de zon als zachte hand die zijn palm drukt op mijn borst.
Even ben ik opgeladen door moeder natuur.
Nog steeds in die waas, in the Zone.
Verder willen dan ooit te voren.
Wat maakt het uit, over een paar maanden ben ik toch weg van hier.
Weg uit dit prutterige, natte, vlakke land.
Geen uitzicht over het Ijsselmeer meer.
(Het IJsselmeer (Fries: Iselmar) is het meer dat ontstond door afdamming van de
Zuiderzee met de Afsluitdijk (gereed in 1932).
Op zoek naar vroeger, stoned en dronken.
Op zoek naar dat gevoel.
Jammer, het komt niet meer terug, dat gevoel...
Dan maar op zoek naar iets vervangends.
Iets anders dan mezelf uitkleden en bevuilen en klaar neuken.
Maar wat?
En terwijl ik uitkijk naar de lichten van de stad waaien mijn ogen vol met tranen.
Hier heb ik het beleeft.
Hier ben ik zo vaak naar de kloten gegaan.
Hier heb ik gejankt en gelachen, geleefd en ben er dood gegaan.
Hier zijn mijn sporen, mijn overreden sporen door rupswielen van stalen graafmachines.
Hier ligt mijn leven, mijn verleden, maar niet mijn toekomst.
Alles is hier omgekapt, platgewalst, vernietigd, net als mijn leven zelf.
Tijd om het de rug toe te keren in plaats van er in te lopen.
Geen nat pak voor Dana meer in het koele water des doods.
En plots bemerk ik dat ik alweer tot mijn knieën in het water sta.
En hoe makkelijk ik door mijn knieën zak om mijn kutje nat te krijgen.
Ik zou het niet moeten opschrijven dit.
Maar wat kan het me schelen?
Veroordeel me maar, voor jou zal ik doorlopen, en voor wie me lief heeft zal ik sterven.
Maar voor mezelf zal ik altijd overleven.
Ook al ga ik steeds een beetje meer dood.
Snap je dat??
Daarom moet ik weg hier, voordat ik toch.....ooit eens...te diep zink.
Heel langzaam laat ik me op mijn rug drijven.
In volle bepakking.
Zinken doe ik even niet, ik kijk omhoog en zie wat sterren aan een heldere hemel.
Maar door mijn kleren wordt ik topzwaar en voel hoe de zee mij naar beneden trekt.
Ik houd mijn rug recht en voel het koude bleke water over mijn gezicht gaan.
Even dompel ik totaal onder, maar een simpele beweging zet me terug op mijn voeten.
.........
Daar sta je dan weer, zeiknat en berekoud in die verdomde plas water.
Ik lach, ik heb mijn kleren dit keer nog aan.
En ik ben niet hondsgeil, in doodsnood of eenzaam.
Ik ben ik.
Dana tot haar knieën in het Ijsselmeer.
Heb ik mezelf nu net gedoopt misschien?
Kan de rest van mijn leven nu eindelijk beginnen?
.............
Op weg naar huis kwam ik mijn buurmeisje tegen.
Dat prachtige ding van 17 jaar oud..sorry jong!
Ze vroeg me heel bezorgd of alles goed met me was.
Ik lachte en zei dat ik was uitgegleden in het park, ploep! zo de vijver in.
Ze keek me aan alsof ze er niets van geloofde.
Ze keek me aan alsof ik een zielige oude tante was.
Waarop ik haar vroeg of ze me wilde afdrogen..........
OK, OK...ik dacht het.
Maar ik kreeg er wel een woest geile bui van.
Vooral toen ik zag dat ze wel heel sexy gekleed was.
Dan maar een vieze oude tante.....
Even voelde mijn leven weer zinloos.
Totdat ik me bedacht dat alles nu geoorloofd was, omdat ik toch opnieuw zou beginnen....
Een raar en opwekkend gevoel.
Een soort van een klein geestelijk orgasme.
Voor de ogen van een veel te sexy gekleed meisje.
Als dat maar geen trauma voor haar wordt.
Maar dat geloof ik niet, meisjes van 17 zijn tegenwoordig wel wat gewend.
Maar ik zag aan haar ogen dat ze had gezien wat ik had ondergaan.
Ze keek me opnieuw aan alsof ik die vieze tante was..... maar ook wel een geile tante.
Doe maar voorzichtig riep ze me nog toe.
Ik lachte en wankelde verder druppend op huis aan.
De jeugd dacht ik............shit Dana, daar schrok ik zelf van.
De jeugd.........was ik nog maar 17........shit Dana....ouwe Tante!
72 uur seks met jezelf.
Ik ben op, uitgewoond, uitgerekt en voldaan.
De overwinning was mijn, nadat na veel wikken en ontspannen de grote..echt giga dick mijn kont in schoof.
Pijn die ik niet eerder had en die me op de een of andere manier ook goed deed.
Alsof ik uitscheurde van onder, kneep ik mijn billen hard tegen elkaar en voelde de pijn scheuten in mijn aars.
Het regende zacht en ik zat op een kleed in mijn tuin.
Daarvoor had ik al een nacht doorgebracht op straat waar ik in het park, in de bosjes mezelf had onder gespoten met bakboter. Moddervet en rollend in de vochtige aarde.
Vingers diep, speeltjes te diep.
Orgasme na orgasme...
En als een dief in de nacht met vette haren en beplakte kleren aan naar huis.
Diep in de nacht en weer niemand die me had ontdekt.
En van ontdekking in mijn achtertuin was sowieso geen sprake.
Het neemt wel een stuk spanning weg, maar daar staat tegenover dat je ook meer durft..en doet.
Zelfs overdag, string aan en in de tuin.
Weer regende het zacht, precies lekker en hard / zacht genoeg om langzaam heerlijk nat te worden.
Ik tikte wat eitjes stuk en liet dit over mijn schouders naar beneden lopen.
Duwde een eitje in mijn string en gaf er een klap op.
Een onbeschrijfelijk gevoel.
Ei geel dat uit je stringetje loopt en heerlijk geil glad aan voelt.
En maar smeren...
Ik voelde aan mijn gevoelige kontgat en besloot opnieuw de boel eens hard op te rekken.
Ik was alweer totaal ingevet met van alles en nog wat en een grote gieter water stond al klaar
om me onder af te douchen.
Uiteindelijk vond mijn giga cock zijn weg weer in mijn door latex handschoenen opgerekt kontgat.
Weer die pijn .... weer dat besef dat het toch wel zeer erotische was.
En het idee dat je dan moet poepen.
Ongemerkt gaf ik tegendruk, waardoor Mr big er spontaan uitplofte.
Gevolgd door een lading stront.
Ik was te geil om de boel verder op te houden.
En zo vond ik mezelf schijtend in mijn achtertuin.
Overdag in de regen.
Mijn mond viel open van verbazing, omdat het zo'n intens heftig gevoel was.
En begrijp me goed.
Ik spuit van alles en nog wat op en over mijn lijf, ik pis mezelf helemaal onder, behalve mijn gezicht.
Maar poepsex komt niet in mijn woordenboek voor....
Kwam niet in mijn woordenboek voor.
Mr Big lag besmeurd op het kleed en in mijn botergeile toestand had ik hem misschien
wel in mijn mondje willen stoppen.
Maar te gek is te gek.
Ik pakte het gevaarte op en drukte hem terug in mijn kont.
Meteen wijkte mijn sluitspier zich en maakte de weg opnieuw vrij.
Pijn..pijn......en een geestelijk orgasme overdonderde mijn kop.
Mijn buik begon heftig te verkrampen en mijn benen begonnen te trillen.
Laat het gaan zuchtte het door mijn inmiddels zieke geest.
Laat het gaan.....
En niet veel later kwam ik haast krijsend klaar terwijl Mr. Big nog net iets verder naar binnen werd gedrukt.
Geil en pijn, vermengd met pis en stront.
How low can you go!
Gierend als aangeschoten wild zakte ik door mijn benen en viel op mijn zij.
De kunstlul spatte opnieuw naar buiten.
De regen ging over in een lichte miezer.
Naschokken en koude rillingen bestookte mijn lichaam.
En als je dacht dat dit het eind was .............
Dan heb je het mis.
Was slechts het begin van een lange, mind en body blowing event.
72 uur .......... It can kill you!
............en dan mis je opeens iemand.
Iemand die me met de gieter water zou afspoelen, zou afdrogen en me zou omarmen.....
Om me te laten voelen dat het goed is zo.... goed zoals ik ben.... goed genoeg?!
Ik zie er uit als zo'n jailbird bitch.
Een kankerpatiënt, een butch eerste klas.
Mijn kut is flink behaard, wat lang geleden is.
En mijn mond doet zeer door het lachwekkende kunstgebitje wat er in zit.
Mijn ogen tranen weer als een wilde.
Katteogen lenzen en vampierstanden.
Een topje zonder inhoud en een harige kut met in mijn reet mijn paardeplug.
En een hak om U tegen te zeggen.
Mijn pruiken draag ik niet meer.
Omdat ik dat niet meer wil, ik wil kaal of stekels.
Mijn kop is grauw en mijn mondhoeken hangen.
Ik lach en huil van binnen.
God meid, wat ben je weer ziek vandaag fluister ik mezelf toe.
Ik maak van mijn handen schelpen en druk deze tegen mijn borstkast.
Ik draai mijn kont en zie hoe de staart in rondjes begint te draaien.
Ik geil op mijn behaarde kut, ik denk dat ik het gewoon heerlijk laat groeien.
Een volle bos.
Doorlopend tot aan mijn kontgat.
Ik wil weerzinwekkend zijn, omdat ik weerzinwekkend ben.
Daarvoor hoef ik me niet te verkleden tot een uitgekauwd lijk
Waarom confronteer ik mezelf iedere keer opnieuw met wat ik ben?
Waarom walg ik steeds meer van mezelf?
Vind ik me niet meer leuk, aardig, menselijk....
Waarom schrijf ik nog steeds die belachelijke logjes op mij steeds belachelijker wordende blogsites??
En toch staat het geil!
Die platte top, die superkiller heels waardoor mijn goddelijke kuiten nog beter uitkomen.
Die staart uit mijn reet.
Die kale kop met die enge gele ogen.
En die puntjes plastic in mijn mond.
Even denk ik er aan om een tube ketchup in mijn gezicht te spuiten..........
Gelukkig ben ik zo gek nog niet.
Of moet ik zeggen, gelukkig ben ik niet zo gek.......HaHaaaaaaaaa
Het maakt me duizelig, het maakt me verdrietig, het maakt me opgewonden, raar, onwezenlijk.
Het vooruitzicht, de ontlading na zo lang te hebben gewacht.
Doelbewust gewacht.......
Om uiteindelijk een tijdstip in mijn kop te zetten van, dan moet het, dan mag het.
Het moet ook, anders hou ik het niet vol.
Dan kook ik simpel gezegt over, en ebt het gevoel misschien wel weer weg.
En dat wil ik niet.
Ik weet dat er risico's zijn, gevaar, ontdekking is mogelijk.
Ik zit zo dicht bij....maar het voelt dan ook velen keren beter.
In lage bebossing met gaten die uitkijken op een wandelpad.
Half open en half bedekt.
Eenvoudig te spotten voor iemand die iets lager zou kijken dan zijn of haar gezichtsveld.
Eigenlijk niet te doen, veel te open.
En daarom ook een uiterst laat tijdstip gekozen, .... drie uur vannacht!
Wie loopt er om drie uur vannacht nog op dit paadje?
Ik hoop echt dat er ook iemand zal langslopen, iemand die misschien even wildplast.
Precies tegen de struikjes waaronder / achter ik mij verschuil.
Dat ik ze hoor, zacht hijgend, een buurvrouw in haar ochtendjas, nog even die kuthond uitlatend.
Die weer niet gescoorde jongen uit de kroeg, die zich op weg naar huis nog even aftrekt.
Dat meisje dat zo geil is van haar mooie uitgaansavond en een stil plekje zoekt om zichzelf te verwennen.
En zeg niet dat dat niet zou kunnen.
Want wees eerlijk, ... zou je mij verwachten daar in de bosjes?
No Fucking way ...... zeg niet dat het niet kan.
Desnoods fantaseer ik ze erbij terwijl ik mijn ass weer eens flink te grazen neem.
Want dat wordt ook weer eens hoog tijd.
Lekker liggen rossen in de bossen....HaHaaaaaaaaaa
Hoe meer gevaar hoe groter de kick.
En als het zo mocht zijn dat iemand me zou zien ...... dan zou ik me bloot geven.
HA!, dat zeg ik nu, maar laat eerst de nacht maar komen en de drank vloeien.
En misschien steek ik er nog wel een joint bij op.
Verrek cruel world, fuck this city.
Het is mijn city...mijn Sin City.
Blote billen en mijn knieën duwen zich diep in een laagje modder.
Half naakt kruip ik onder takken door, hoor hoe ik kraak, hoor hoe ik de stilte verbreek.
Zie hoe mijn adem uit maat mijn mond verlaat.
De dauw is koud en geeft me kippenvel over mijn hele lijf.
Uiteindelijk vind ik mijn plek, een pracht plek midden in de nieuwbouw.
Omringt door huizen en tuinen en auto's.
Omringt door doorsnee leven niet wetende dat ik, ik zei de gek, mezelf WAM voel.
Op deze plek trek ik mijn stringetje uit en duw meteen mijn kont diep in de prut.
Lekker draaien en woelen, en soppen met moeder aarde.
Ruik het, ruik de prut en de dauw en het groen om je heen.
Zie hoe mijn adem neerslaat op mijn armen die graaien tussen mijn open gespreide benen.
Om handen vol prut tegen mijn lichaam te smeren, te smijten haast.
Snel trek ik ook mijn shirt-je uit.
Totaal naakt met mijn kont in een laagje natte modder.
Koud...oh mijn god wat is het koud.
Als ik tepels had gehad dan....................................
Ik hoor het slaan van kleve aarde tegen mijn bovenlijf.
Als straf voor die gedachten van wat ooit was.
Smerig vies kreng bitch ik mezelf toe.
Kijk nou hoe vies je bent...kijk nou eens hoe goor je eruit ziet.
Voel hoe de prut je kontgat en kut in drukt.
Wrijf het uit, smeer alles over dat gehavende lijf van je....smeer het weg, smeer al je angsten weg.
En geniet simpel van wat je NU voelt...NU...NU....VOEL....VOEL HET.
Laat de kou je overmannen en voel direkt hoe je blaas doorop reageert.
Laat lopen het zooitje, laat het lopen als alles wat ziek en slecht is.
Pis het eruit....al dat gif, al dat verdriet, al je venijn, al je weet ik wat.
VOEL TRUT......VOEL DAT JE LEEFT.
Geeft niet hoe, maar VOEL HET GODVERDOMME!
En lach maar door je tranen heen, en denk maar dat je gek stapel krankjorem bent.
SO WHAT!
Lik je pis vermengd met prut van je vingers en jank als een geslagen teef.
Voel hoe je hart uit je kast wil beuken en voel hoe koud en warm je het hebt.
En luister...............luister naar de stilte van de nacht.
En luister door je snikken heen....naar jezelf.
Vinger diep, vinger hard,
Vinger dieper, vinger harder.
Adem snel, adem nood.
Rusteloos, rusteloos...
Voel het komen, voel je komt.
En na het komen, ademnood.
Adem snel, ademloos.
Vingers diep, vingers laten komen.
Vingers vormen zuchten van ademnood.
Hoe is het ooit zover gekomen.
Rusteloos, rusteloos.
Nachten lang heb ik daar gezeten.
Uitkijkend over het IJsselmeer.
Dan kroop ik onder *het Houten Hoofd.
Tussen de draag balken van de aanleg steiger.
De nacht mooi donker en boven mij het geroezemoes van de mensen.
Niemand heeft dat ooit geweten.
Dat ik daar hele nachten verbleef.
In de ban van het water...overdenkend.
Half dronken..verdrietig of blij...overdenkend.
Maar jou heb ik het verteld Corina.
Als enige heb ik het jou verteld.
En op een nacht.....klom jij zowaar de steiger af en nestelde je je tussen de balken.
Daar keek je me aan en vroeg hoe het met me ging.
We hebben gepraat en overdacht.
En toen je wist dat ik geen rare dingen zou doen, ben je weer weg gegaan.
En heb ik verder overdacht daar aan het water.
Daar waar menige traan zich vermengt heeft met het Ijsselmeer.
Hoe vaak was ik toen al niet uitgevaren.
Zoals de scheepsjongens.
Als ik me op mijn zij draai zie ik dat de digitale wekker 5:03 uur aangeeft.
Ik ben klaar wakker en als ik het dekbed opzij gooi bemerk ik dat het lekker fris is in mijn slaapkamer.
Ik zet mijn slaapkamerraam nog iets verder open en loop de trap af naar beneden, de keuken in.
A routine day.
Als ik even later met een hete kop thee in mijn handen naar buiten kijk door het achterraam.
Zie ik een glimp van mezelf.
Ik draai een rondje om mijn as en aanschouw het wezen in het glas.
Lekker kontje, goed gevormde benen.
Om even later met high heels aan nog een rondje te draaien.
Stevige kuiten overgaand in stevige bovenbenen.
In vorm te houden door te hardlopen en de sportschool.
Het licht van het keukenblok schijnt een vreemd en dromerig licht in de reflectie van het raam.
Ik stroop mijn slip af en sta nu alleen in shirt en high heels in de keuken.
Dan rol ik mijn shirt op tot over mijn navel en rek me uit.
Met mijn hand wroet ik door mijn wilde bos met schaamhaar.
En strijk daarna om de tegenstelling te voelen over mijn kale kop.
Ik heb het in een roes compleet kaal geschoren.
Het voelt glad en schoon aan.
Terwijl het tussen mijn benen een wereld van bacteriën moet zijn.
Sliertjes en geurtjes en een flinke ochtendscheet.
Daar, in die reflectie van mijn keukenraam zie ik een vreemde.
Een heel ander iemand dan dat ik me voel.
Ik zet mijn lege kop thee op het aanrecht en loop de kamer in.
Uit de kast trek ik nog een stel schoenen en laarzen.
Om ze te passen en om mezelf te zien in dat mooie dromerige schijnsel.
Plots knipt de buitenlamp aan en een klap van de brievenbus meld het laatste nieuws aan.
Even zit mijn hart in mijn keel.
Tering, die zijn vroeg!
Als ik de krant opraap beschijnt de buitenlamp mij door het gefigureerde glas.
Wat zouden ze nu van mij kunnen zien zo vanaf de buitenkant?
Even draai ik en wulps streel ik mezelf totdat het licht weer uit knipt.
Ik kijk op de klok en zie dat het al tegen 5:40 uur loopt.
Zonder aarzelen pak ik de huissleutel en draai de voordeur van het slot.
Trek hem voorzichtig open en steek mijn hoofd buiten de deur.
KNIP zegt het licht weer, en zet me te kijk.
De straat is leeg en mijn auto staat aan de overkant.
Ik zoek aan mijn sleutelbos de autosleutel en voel hoe mijn hart op hol slaat.
In een klap slaat de roes toe.
Ik weet dat het gaat gebeuren en ik weet het niet tegen te houden.
Achter me trek ik de deur op het slot.
Het lijkt als geen weg terug.
Meteen slaat de angst me in de benen.
Meteen raast het in mijn hoofd.
Meteen voel ik hoe slierten opwinding zich vast klampen in mijn dot met schaamhaar.
Daar sta ik dan.............eindelijk kan je wel zeggen.
Eindelijk voor de voordeur, voor de poorten van mijn eigen hel.
Mijn auto lijkt mijlen ver te staan.
En mijn voortuin lijkt meters diep.
En god wat is het koud en vochtig en kippenvel weer.
Zijn het tien tellen die ik wacht voordat...
Of lijkt het voor eeuwig dat ik sta vastgenageld voor mijn voordeur.
KUT...KUTKUT..Trut....ga uit het licht GEK!
Bek ik mezelf toe.
Lopen is het niet, ik stiefel...(nl?) naar mijn auto toe.
Onbeholpen trek ik mijn shirt naar beneden, maar het ding is hopenloos te kort.
En dan zie ik mezelf weer in het schijnsel van de lantarenpaal die mij reflecteert in het zijraampje van mijn voertuig.
Geil!..stroomt het door mijn hoofd....Echt Geil!
Een klik en een piep volgen.
Maar ik blijf staan........nog heel even.......nog.......
Om dan snel de auto in te stappen.
Weer licht.
Deur dicht en lange seconden voordat de binnen verlichting dooft.
Geweldig lekker, leuk, geil, maar ik moet ook weer terug.
Uit de auto in het licht de voordeur opendraaiend.........
Die gedachten laten mijn vingers diep in mijn spleetje glijden.
En met drie vingers in mijn boshut, wip ik heftig op en neer.
Ik voel hoe de auto zwak mee deint.
En zie hoe snel mijn raampjes beslaan.
En net als ik kom start er verderop in de straat een auto.
Lichten beschijnen de straat als een zon overgoten dag.
Stil blijf ik zitten en voel hoe mijn geiligheid via mijn billen de autostoel bevuild.
Langzaam rijd de auto langs me weg en het donker van deze herfstochtend krijgt weer de overhand.
Wanhopig wrijf ik de beslagen raampjes schoon, die door mijn versnelde adem bijna direct weer beslaan.
Stukje rijden? grapt er door mijn hoofd.
Jezus wat erg dit.
Ik voel me opgesloten in mijn eigen auto.
Zo allejezus ver van mijn huis...van mijn warme bed...
Maar iedere minuut dat ik langer blijf zitten in mijn voertuig, voelt als een grotere pakkans.
Even overdenk ik.
En kom tot de conclusie dat, als ik gezien wordt dat dan maar jammer is....en bloedjegeil!
Dan maar een paar maanden als de stoephoer van de stad gezien worden.
Jammer dan, maar niet erg.
Met een zwaai gooi ik mijn portier open.
BAM licht!
deur dicht....shit...niet goed dicht...nog een keer.
Kijken..kijken...REN!
BAM licht voordeurlamp....(kutding)
Trillend vind ik uiteindelijk het sleutelgat.
Even later sta ik voor mijn keukenraam en kijk de tuin in.
In mijn handen een grote kop hete thee.
Koekje erbij? grap ik tegen mezelf.
Op naar het begin van weer a routine day.
Staat me goed zo'n maatpak.
Echt het heertje zeg maar.
Ik rits mijn gulp open en duw de achterkant van mijn realistisch speeltje naar binnen.
Hij blijft wat slapjes hangen zo in mijn gulp.
Wat een nep gezicht.
Mijn kunstpiemel van 30 cm is veel te wit.
Ik kan er wel lekker aan zitten en heen en weer wiebelen.
Toch wel raar om te zien.
Ik dim de lichten en in de schemer bekijk ik mezelf met het aanhangsel uit mijn broek nog een keer.
Veel beter, als je niet beter weet dan....
Dat suggestieve is genoeg om de boel weer in werking te zetten.
Mijn hoofd verzint alweer allerlei scripts en samenlopen van omstandigheden die uitmonden in pure porno
en meesterlijke uitspattingen in de liesstreek en in mijn hersenpan.
In de achtertuin heb ik inmiddels tientallen kaarsen aan gestoken voorzien van een glaasje tegen de wind.
Het wakkert schaduwen en lichtbundeltjes door de hele tuin.
Mijn boeddha kijk me vanuit het donkerste hoekje aan verlicht door de kaars in zijn schoot.
De laatste blaadjes wapperen dapper maar doodsgekleurd aan de overstekende boomtakken in mijn tuin.
En de boom die haar kruin net voor de lantarenpaal steekt zet mijn tuin in een storm van licht en donker.
De ligstoel ligt voor de vijver en langzaam leg ik mezelf erop neer.
Als ik mijn colbertje losknoop staat mijn pik reeds recht omhoog.
Versterkt door het feit dat ik op mijn rug lig.
Ik trek aan mijn geslachtsdeel en verplaats me in wat een man zou kunnen voelen op dat moment.
Met een stijve lul uit je broek jezelf aftrekkend.
Het gaat stroef en het geeft me weinig voldoening.
Naast me staat de babyolie en een flinke knijp uit de fles op mijn lul maakt het geheel een stuk prettiger.
Donkere vlekken maakt het op mijn broek.
Mijn dure maatpak broek.
En ik voel langzaam mijn kuthaar nat worden.
Als ik mijn rits iets verder open rits komt er een groot stuk schaamhaar in het zicht.
En ik druk mijn kunstpik mijn gevoelige bebossing in.
Het lijkt verdomme net echt zo.
Nu spuit ik de babyolie zo via mijn broekrits mijn kruis in.
Een heerlijk gevoel en ik ruk en trek aan mijn lul alsof het een lieve lust is.
De achterkant van mijn speelpik glijd besmeurd langs mijn schaamheuvel
en ik haal hem door tot over mijn harde klit en gevoelige kut lipjes.
Neukbewegingen zetten mijn geest in werking en ik bekijk de lichtjes met toegeknepen ogen.
Ik voel hoe het nat van mijn hemd het laat plakken op mijn borst en de hele fles
babyolie wordt leeg gespoten op mijn kleren.
Ik wrijf en voel hoe warm ik word.
Hoe het stof van mijn overhemd mijn borst fijn schuurt en hoe mijn broek
de olie opvangt via mijn bilnaad in de kont van de broek.
Messy Dana.....oh meisje, dit is wat je wilt?
In gedachten spreek ik mezelf toe.
Hoe stout ik ben....hoe nat...hoe geil....dat ik gestraft dien te worden.
Ik trek mezelf overeind aan mijn stropdas..een grote rosé.
En fantaseer dat ik gepakt ben...masturbeerend!
En dat ik nu van achter gepakt ga worden door die gene die mij ontdekt heeft.
Straf me maar...ja straf me maar.
En voordat ik het zelf besef zit Dana met haar broek op haar enkels op handen en knieën.
En speelt haar speeltje de rol van verkrachter van deze stoute rukkende jongen.
En de tranen springen in zijn ogen als de verkrachtende bruut
zijn harde dikke lul in het kontje van de jongen stopt.
Harde woorden van fantasie en pijn van verlangen en lust.
Des te meer pijn des te harder en ruwer de woorden.
En als het genadeloze ding zich dan uiteindelijk moeiteloos een weg baant zijn ster in.
Fantaseer ik dat hij giga klaarkomt en mijn kont overvol spuit met zijn heerlijke warme sperma.
En ik verwoord zijn gebrul als zijn lading dan ook met hogedruk mijn reet wordt in gepompt.
Door natte ogen van pijn zie ik alles flikkeren als een omgeving in vuur en vlam.
Ik weet dat ik me dit keer te veel pijn heb gedaan.
En mijn geiligheid ebt snel weg terwijl ik heel voorzichtig mijn te realistich speeltje uit mijn kont trek.
Opluchting en mijn billen strak tegen elkaar aan gedrukt komt het besef terug.
Wat ik ben...waar ik ben......
Snel ga ik liggen op mijn ligstoel als bij de buren de buitenlamp in de achtertuin aan gaat.
Ik voel de pijn en ik voel de angst.
Ze zullen vast mijn gebrul gehoord hebben.
En als ik ze hoor fluisteren steekt er alweer een vinger in mijn kut.
Uit het zicht maar wel hoorbaar vinger ik me op de buurman en de buurvrouw.
Zeker een feestje hoor ik haar zeggen.
...laten we het daar maar op houden.
1:41 uur.
Maandag 31 mei 2010.
Opnieuw ben ik gevallen.
Hier op mijn nieuwe plek.
Voor het eerst, naakt in de nacht.
Ik onder de Gozo sky.
Zo anders, zo vertrouwt.
Andere nacht geluiden............de zelfde hunkering.
Het zelfde geluid van mijn orgasme.
Omringd door andere nacht achtergrond.
En ik zou het nog wel uitstellen, ophouden.
Omdat als ik me hier ook weer verlies.......
Ik dezelfde weg insla.
En ik bang ben dat deze weg misschien ook dood loopt.
Verloren.
Nee, dat is niet het juiste woord.
Verlaten…….
nee, ook niet.
Alleen…misschien?
Zeker
Dat wel…
Dat wel.
Maar niet alleen van alleen zijn als in eenzaam.
Ik ben een eenzaam mens.
En soms ben ik gelukkig in mijn eenzaam zijn.
Zo gelukkig dat ik me haast verloren voel.
Dus toch………..
Toch.
Verloren.
Ik heb dingen verloren.
Dingen.
Maar gedachten en zelfkennis gewonnen.
Tenmiste dat denk ik.
Denk ik.
Ik mis mezelf.
Ik mis wie ik was.
Ik ….. nee!
Ik begin gewoon opnieuw.
Opnieuw geboren worden.
Ik zie mijn teenslippers staan.
Dat een mens daar zo gelukkig van kan worden.
Van zoiets simpels als teenslippers.
Ik heb mijn masker afgedaan, mijn muur gesloopt.
De deur staat op een kier voor alles wat er op mijn pad mag komen.
Verloren….
Bullshit!
Ik voel me in een win win situatie.
Ook bullshit…
Ik mis……ach…ik mis…
Stom.
Ik mis mijn verdriet.
Dat is stom, echt stom.
Dit is de dag dat ik opnieuw begin……met lachen.
Niks deur op een kier…open.
Open de deur.
Verloren…..wie? ik?
Mijn sluitspier heb ik ondertussen wel onder controle.
Diep en hard druk ik grote dingen mijn ass in.
Heerlijk.......echt heerlijk.
Ik wil niet anders meer.
Ik verwaarloos mijn kutje zelfs.
Ik weet donders goed hoe ik aan mijn gerief moet komen.
Ik ben 100% kont gericht.
Een obsessie om steeds verder te gaan.
Een kut hoort bij een vrouw.
Ik ben geen vrouw meer.
Ik ben anaal verslaafd!
Zoveel dichter bij de natuur.
De zwoelte van de dag, de hitte van de avond, het beklemmende van de nacht.
Plak lakens, geen slipje slechts een vod doordrenkt met zweet omvat mijn borstkas.
De koele stenen wanden, gruis geel, stof en vegen van mijn natte voetstappen op de plavuizen vloer.
Ritme in de airco die veel te veel geluid maakt te veel de achtergrond van mijn nieuwe leven overstemd.
Dus zet ik hem uit.
En komt de warmte nog meer neer op mij als een verstikkende deken.
Dat terwijl ik de lakens telkens weer van me afschop.
Door het hor kijk ik naar buiten en zie in een vaag schijnsel de mensen staan praten.
De toon is anders dan gewend.
Zacht, vakantie-achtig gevoel.
De vuurvliegjes, de krekels zo groot als je handpalm.
Geluiden en de donkerte van de nacht.
Die warmte als in een broeierige film.
Ik mis slechts de achtergrond muziek.
Dan neurie ik zelf maar iets melancholieks.
Iets van thuis.
Uit dat andere, dat vlakke land.
Dat koude, dekens te kort komende kikkerland.
Ik dwaal in mijn hoofd.
Ik voel me anders, gewoon een ander mens.
Ik verlang naar dit.
Dit waar ik al twee jaar van mijn leven mee bezig ben geweest.
En nu zit ik hier.
Hier in mijn appartement met balkon.
Overzie de plaats en overzie mijn nieuwe start.
Een kriebel staat toe, plots, onverwachts.
De eerste drukte en de eerste stress zijn weggeëbt.
Dan slaat het toe.
Kriebelt het.
Geen antwoord in mijn kop.
Eigenlijk geen vraag die gesteld was.
Open de balkon deuren en stap voorzichtig naar buiten.
Daar voel ik hoe een aanraking van de nachtwind mijn natte hemd laat sidderen.
Niets aan de hand.
Mijn hemd bedekt mijn schaamheuvel voor de helft.
En ik sta drie hoog op mijn balkon.
Zoveel anders dan balkon klinkt op zijn hollands.
Een vrijplaats voelt het nu al.
Mijn blik is natuur, glooiende schoonheid van dor en diversen kleuren groen.
Zoveel dichter bij.
Zoveel dichter bij mijn doel.
Zoveel om voor te vechten.
Zoveel om op te bouwen.
Zoveel om op terug te kijken.
Maar terug kijken wil ik niet.
Toch zal ik altijd blijven vergelijken.
Er vliegt iets door de nacht, iets gevleugelds.
Iets wat ik niet herken.
Zoveel dat ik nog niet herken.
Ik stap terug mijn kamer in.
Ook hier moet ik mijn wekker zetten.
Life goes on.
Life goes on……
tik….tik…tik…tik…
Mijn benen zijn wijd gespreid en zijn vast gebonden aan het uiteinde van mijn bed.
Wat best nog een hele taak was, omdat nadat ik mijn linker enkel had vast gebonden aan het
hekwerk van het voeten eind, het best nog lastig was om mijn rechterenkel met een lus aan te
trekken om mijn benen goed ver uit elkaar te krijgen.
Ik heb een tweepersoonsbed moet je weten.
Dus lag ik heerlijk open gespreid wachtend op wat komen zou.
Vandaag was tot speeltje gebombardeerd de WC borstel.
Eerst maar eens goed gereinigd en de harde kunststof haren voelde nat en prikkerig aan.
Het verlangen om mezelf pijn te doen neemt steeds meer de overhand.
Pijn van verlangen en pijn om de pijn.
Een dubbel, raar gevoel dat ik bewust wil ondergaan om te zien waar het toe leid.
En dat vast binden, dat geeft ook iets van onderdrukking....ik weet niet.
Het voegt iets toe, maar wat precies???
Langzaam borstelde ik over mijn benen en over mijn buik.
Ik tilde mijn kont omhoog door op mijn rug te steunen en stopte de borstel onder mijn kont.
Door mijn gewicht drukte de harde stugge haren in mijn billen.
Het voelde als honderden prikjes.
En het was geen fijn gevoel.
Langzaam draaide ik mijn billen rond en drukte nog meer op de borstel.
Een soort van gloed kwam op mijn gezicht en het niet fijne gevoel ging over in een soort van onrustig iets..
Zoiets als dat je voelt dat je geil word....zoiets.
Ik voelde heel goed hoe sommige haren een gaatje in mijn vlees prikten.
Au werd Auwig,,werd zuchten werd kreunen.
Toen ik de borstel van onder mijn billen vandaan trok, echt met een ruk.
Lieten ze tientallen diepe krassen na in mijn lekkere geile kont.
Ik nam de steel tussen mijn handen en draaide die van links naar recht, en weer terug tussen mijn handen door.
En met zo'n draaiende beweging zette ik de kop op mijn schaamlippen.
Eerst langzaam en toen de druk opvoerend.
Na een tijdje leek het of mijn lipjes doorboord werden door haren.
Die nu in een razende snelheid over en tegen mijn lipjes en clit ging.
Een verkeerde beweging en pijn was mijn deel.
Ook trok de borstel schaamhaar mee wat vreselijk aan voelde.
Mijn benen wilde zich als vanzelf tegen elkaar drukken, maar ik had me goed vast gebonden.
Even leek het of het bovenste deel van mijn lichaam mijn onderste deel aan het martelen was.
En ik had me zo ingesteld dat mijn bovenste de leiding had.
Tranen sprongen in mijn ogen.
Kreetjes van pijn en opwinding.
Ik voelde zoveel pijn, ik raakte er bijna duizelig van.
Als een boortol draaide en duwde ik de borstel tegen mijn vuurrode vagina.
Om hem daarna genadeloos door te halen in mijn bilspleet.
Klaarkomen zou ik zeker niet.
Daarvoor had ik teveel pijn.
Nu nam ik het monster met roterende kop in één hand, en sloeg ermee tussen mijn benen.
En bij iedere klap (die harder leek dan de vorige)
Schoten mijn knieën richting elkaar om mijn benen te sluiten.
Maar onbewust zette ik me af met mijn voeten tegen het bedeind zodat ik wel gespreid moest blijven liggen.
En mijn knieën geen eigen leven konden gaan leiden.
Wat een waanzinnig iets overkwam me nu.
Ik deed mezelf met opzet pijn.
Echt pijn!~
Maar het gaf me ook een stuk opluchting, bevrijding....of iets.
Toen ik begon te huilen van de pijn, gooide ik de borstel de slaapkamer in.
Draaide me op mijn zij en sloeg mijn handen voor mijn gehavende kut.
En na een flink potje janken zakte de pijn en zakte ik weg in een diepe slaap.
Om na een tijdje wakker te worden door het tintellen in mijn voeten.
Gelukkig kon ik mezelf vrij makkelijk bevrijden uit de touwtjes en bekeek ik mijn kut.
Mijn kut was super gevoelig, en met bekwijlde vingers heb ik mijn lipjes en clitje gestreeld.
Om ze te troosten zeg maar.
Het speeksel prikte en gaf me weer een bevredigend gevoel.
Ik weet niet of ik hier in door moet gaan...
Hoewel ik me alweer zie liggen.....ergens buiten......met mijn wc-borstel.
...zucht..
Het lijkt nog niet eens zo lang geleden.
Dat ik mijn eerste logjes neertikte op een van mijn eerste blogsites.
Het ging over de gedachte aan, het dromen over en het misschien wel willen doen.
Ik schreef en geen hond / kip die er op reageerde.
Maar ik vond het wel prettig om het van me af te schrijven zeg maar.
Maar door dat schrijven werd het gevoel wel veel meer aangewakkerd dan voorheen.
Nachten schreef ik over verlangens en over mijn behoeften aan.....
En plots kwamen daar de eerste reacties op.
Bemoedigende reacties, lieve reacties maar ook stoute reacties, beangstigende reacties.
Figuren die mij wel even zouden meenemen naar een bos om me daar van alles en nog wat aan te doen.
Figuren die mij wel even over mijn drempel zouden helpen.
Figuren die mijn adres wilde hebben of telefoonnummer.
Het maakte me aan het schrikken, het maakte me nieuwsgierig.
Ik ontmoette er mijn eerste gelijkgestemde.
En een Vera, en een Joshua, die mij op hun manier betrokken in hun spel van verlangens en dromen.
Dromen die met een beetje fantasie en moed wel uitgevoerd konden worden.
Daar was niemand verder voor nodig.
Alleen ik!
En een portie moed, lef, durf....drank....en een steeds dieper wordend verlangen.
...
En ik kreeg steeds meer bezoekers, omdat ik waarschijnlijk iets schreef wat toch wel veel mensen aanspreekt.
Hun reacties en hun ontboezemingen leken de weg voor mij vrij te maken.
Er was immers niets raars aan om in je blootje buiten te bivakkeren.
Het zoeken naar en het vinden van heerlijke plekjes in de natuur waar het misschien wel zou kunnen...
Een openbaring op zich.
Het kloppen van mijn hart, het zwellen van mijn tepels en het geuren van mijn kutje bij het vinden van
zo'n plekje was onvoorstelbaar.
Onvoorstelbaar was ook de eerste keer dat ik bewust op pad ging om mezelf naakt te vertonen in dat stukje
natuur waar het niet mocht, niet kon...en waarom eigenlijk niet?
Als ik naar het strand zou gaan zou ik ook topless gaan liggen bakken.
Te zien voor een ieder die het maar zou willen zien.
Maar dit was anders, heel anders.
Dit was stout, ondeugend haast.
Iets wat je niet doet normaal.
...
Ondertussen weet ik wel beter.
Er is veel gebeurt in zeg vijf jaar tijd.
Vanaf het eerste moment dat ik bloot tussen de struiken zat en het leek of mijn kop zou barsten van de stress.
En het moment dat ik mezelf totaal verlies in de gorigheid van mijn verlegde grenzen.
Ja, want dat is zeker gebeurt, het verlegen van mijn grenzen.
En zelf zover dat het me consumeert, het vreet me op.
Ik ga er geestelijk aan kapot.
Zit na een uitspatting soms dagen stuk.
Probeer mezelf te begrijpen, te doorgronden, hoe, wat, waarom?
Walging en zelfbeklag.
Maar ook trots, stoer, zelfbewust.
Tegenstrijdig als maar kan.
Op zoek naar dat moment dat zalig zou moeten maken, dat moment dat ik had toen ik het voor het eerst deed.
Dat ik mezelf ontsteeg en iets deed waar ik van droomde.
Dat moment, dat moment komt niet meer terug.
Begrijp me goed, er zijn andere momenten geweest dat het goddelijk was, waanzinnig, ongelooflijk.
Maar de eerste keer...tja.
Dat gevoel, ook al stelde het niet veel voor, dat gevoel probeer ik nog steeds na te streven.
En dat laat je je grenzen verlegen.
....
Weet je nog dat ik mezelf voor het eerst bloot gaf tegenover andere mensen?
En dat ik een blackout kreeg?
Dat mijn benen zo zwaar werden dat ik niet meer kon lopen om op de vlucht te slaan.
Dat ik halfnaakt tussen de mensen doorliep, en het voelde als klaarkomen.
Dat je zweeft van angst.. en het beven van je lijf als je weet dat ze naar je kijken, en je zien.
Want dat is wat je wilt, dat is waar je naar streeft.......toch?
...
En als je je dan thuis voelt in de natuur, daar buiten, in weer en wind.
Dan wil je meer, dan wil je nog iets verder......
Ik trok een lijn, niet verder dan hier, punt.
Maar iedereen trok een lijn, en iedereen ging verder.
Ook ik, ik trok mijn lijn en slalomde langs alle oneffenheden en hobbels op zoek naar mijn eindpunt..punt.
...
Vijf jaar van, ontdekken tot waanzin.
Vijf jaar waarin ik veel verloor.
Vijf jaar waarin ik dat heb geprobeerd te compenseren.
Met, ja, met wat eigenlijk.
Een gevoel, een verslaving?
Het verdrijven van?
Roofbouw heb ik gepleegd, zeker de laatste paar jaren.
Dat met mijn ziekte en tel maar op.
En zelfs nu schrijf ik ergens op deze site dat ik 72 uur met mezelf ben bezig geweest.
Ik moet toegeven, ik droom er heerlijk van.
Maar af en toe zitten er ook nachtmerries tussen.
Nachtmerries over de volgende vijf jaar....
Tijd voor een punt (?) .